BİR AKSAK SOKRATES

Bencildi gözlerim; istediğini görüp istemediğine kör olacak kadar ve ruhum…
Ah o yaramaz ruhum bir çocuk kadar neşeli ve bir ateş kadar öfkeli!
Belkide bu yüzden acımasızdı sözlerim. 
Sözlerim gözlerime kardeş ,geçtikleri yerin ardından felaket bırakan. 
Ruhum Pastalozzi olmayı bekliyor bu izdihamdan sonra. 
Bencildi özüm yarı kurtuluşumu beklemeyi dar ağacının gölgesini seçecek ve kalanları göremeyecek kadar…
Bencildi hayallerim; körelmiş isteklerime ayna tutacak kadar. 
Mesela ben söylemek isterdim " Tek bildiğim şey hiçbir şey bilmediğimdir." sözünü, ya da laf kalabalığı olsun ben bir Sokrates olmak isterdim bu cümleyle. 
Kendisi olmasa olabilir miydim istediğim yerde ? 
Sanmıyorum, yanlış sorular ve olmayacak yerde aranan cevaplar ama ne yapalım bencillik bu teki kayıp çorap gibi heryerden çıkıyor! Ve bencildi kendime verdiğim cevaplarım son noktayı koyarken arkasında koca bir sonsuzluk bırakacak kadar.