Büyümek İçin Acele Etme Derdim
Başıma taktığım kasket rahmetli dedeme ait.
Geçmişe gidecek olsam,
Kendime uzaktan bakar,
"Kendime ne kadar uzağım" diye
Büyük bir iç geçirirdim.
Yanına varabilecek olsam,
"Sakın şimdi ağlama" derdim,
Daha ağlayacak çok günün var,
Böyle geçici teselli ederdim.
Oturup konuşacak olsam,
"Beni sorma" derdim.
"İlerleyen zamanlarda
Beni tanıyacaksın.
Yerinde olsam acele etmem"
Diye fısıldardım kulağına.
Yanından ayrılacak olsam,
"Nereye?" diye soracak olursa,
"Gidiyorum, aslında buralardayım" derdim.
Anlamazdı gerçi...
"O zamanda boşver nasılsa
Beni anlayacak, bilecek,
Bazen kızacak, bazen çok seveceksin.
Belki nefret edecek, belki de bağrına basacaksın"
Deyip yok olurdum.
Ama biraz da bun onun elinde,
Var olmakta, yok etmekte.
21/01/2013/ Pazartesi
Tepkiniz nedir?
