Çaresizliğin Rengi

  Karanlığın sessiz renginde yitirdim ben hayallerimi, kimsesiz kalan bir ben bıraktım arkamda. Tuttuğum umudumun ucu kırıldı ansızın, yanaklarıma düşen cemrelerim gibi.. Göz kırptığım her an düşünmekten yoruluyorum, tükeniyorum. Artık kelebeklerin kanatlarına olan inancım bitti, kedileri gördüğüm zaman oluşan o mutluluk hissi yok, güneşi beklerken tükettim ben benliğimi, kar tanesini beklemiyorum mesela ya da yağmurun tanelerine umutlarımı koymadım bugün.. Ama çaresizliğimin siyah rengine inat bulutlara baktım, içime küçük bir an sen düştün.. Üzülüyorum hemde bir serçenin gözyaşı kadar az ama ölecek gibi...????