Yüzüğü Parmağında, Aklı Hala Piyasada Olanlar

Sadakat eksiklik değil; karakterdir.
Birine ait olmayı seçmek, zayıflık değil; omurga gerektirir.

-----------------------------------------

Artık öyle bir çağdayız ki, evli insanlar bile “piyasasının kapanmasını” istemiyor.
Tiksindirici, ama gerçek bu.

Evliliğin sunduğu güveni değil; hâlâ seçeneklerinin olduğunu bilmenin verdiği sahte özgüveni arıyor bazıları.

Son 15 yılda sosyal medya ve akıllı telefonlar ile yeni bir hastalık yayıldı:
Dışarıdan beğenilme bağımlılığı.

Mutlu bir evin varsa yetmiyor.
Eşinin ilgisi varsa yetmiyor.
Eşin seni seviyorsa yetmiyor.
“DM kutum boş kalmasın, paylaştığım fotoğraflara beğeniler çok olsun, çiçek, alev beğeni emojileri eksik olmasın, hâlâ talibim var hissi bende kalsın” diyen evli insanlar ortaya çıktı.

Bu yalnızca bir davranış değil; bir zihinsel çöküş.
Evdeki eşinden gelen gerçek bağın yerini “takipçi ilgisi”, gerçek sadakatin yerini “gizli hayranlar”, gerçek ilişkinin yerini “dışarıdan onay” aldı. Modern kültür fısıldıyor:
“Seçeneğin bitiyorsa, değerin de bitiyor.”

Ve o yalan öyle güzel parlatıldı ki…
Telefonun küçük ekranında sana gülücük atan, çiçek emojisi gönderen bir yabancının ilgisi, aynı evde senin için ömrünü harcayan, çaba gösteren eşten daha cazip geliyor bazılarına.

Çünkü sosyal medyada hesap verme yok.
Sorumluluk yok.
Yüzleşme yok.
Seni daha iyiye taşımaya çalışan, seni seven, geleceğini önemseyen ve bu sebeple eleştiren bir eş yok.

Sadece sahte ilgi var.
Senin gerçekte kim olduğunu, hatalarını, kötü alışkanlıklarını, sağlını, geleceğini umursamayan; sadece o geceyi seninle geçirmeyi planlayarak karşında oturan ve bu şansı kaybetmemek için her anlattığını gülümseyerek onaylayan birisi... 
Ve en kötüsü: Sende oluşan sahte bir “ben hâlâ piyasadayım” hissi var.

Eşin evde seni beklerken, sosyal medyadan tanıştığın kişilerden ilgi beklemek…
Evdeki eşinin sevgisi yerine ekran başındaki yabancıların ilgisine ve onlardan alacağın takdire değer vermek…
İşte modern ilişkilerin çürük kalbi bu.

Oysa piyasada kalmak bir üstünlük değil;
Hiçbir yere ait olamamanın acı bir göstergesidir.
Gerçek güç, seçenek çokken bile birini seçebilmektir.
Sadakat eksiklik değil; karakterdir.
Birine ait olmayı seçmek, zayıflık değil; omurga gerektirir.

Bugünün sorunu evlilik değil.
İlişkiler değil.
İnsanlar değil…
Sorun, sadakati küçümseyen, bağlılığı zayıflık gören ve “piyasa değerim yüksek olsun” psikozunu normalleştiren kültürdür.

Ve bunun bedelini herkes ödüyor:
Sığlaşan ilişkiler.
Doymayan kalpler.
Sürekli daha fazlasını arayan ama hiçbir yerde bulamayan ruhlar.

En net şekilde söyleyeyim:
Evlendikten sonra hâlâ dışarıdan ilgi arayan bir insanın sorunu eşi veya evliliği değil; kendi içindeki boşluktur.

Tanrı iyi insanların karşısına, kendisinden başka seçenek düşünmeyen ve bunu ilan etmekten geri durmayan bir eş denk getirsin. 

Yazan
Korhan KÜLÇE