Dokunmayın Bedenime

Hayat , asırlardır devam eden bir korku kapanıydı... Gözyaşlarımla bir okyanus, suskunluğumla kulak zarını delen bir cehennem! Nefessizliğimden ciğerlerim şikayet eder hale gelmiş, gözlerim artık görmeyi reddetmiş, beynim ise düşünmekten vazgeçmişti.O küçücük çocuğa dokunulduğu an bedeni çoktan tüm işlevlerini kaybetmişti.O çocuk büyüdü ama yaşamıyor çünkü yaşayacak bir hayatı yok sadece yapacak işleri, hissizlikle geçecek ardı sıra günleri var. Zerre kadar dahi olsa dokunmayın o çocuklara çünkü dokunduğunuz anda ölüyorlar, büyüyor ama yaşayamıyorlar...