Esaret

   Vakti zamanında kızın biri hayran olduğu yazara mektup yazar ve onu dedesinin evinden yazarın çalıştığı yayınevine gönderir. O sıralar da kız adını sevdiği bir şiir de geçen Vera adını koyar. Günler geçerken kız tekerli sandalye ile bahçeden çıkar mektubu almak için yazar dan geri dönüş almıştır bunun sevinci ile fazla hızlı iter ve sandalye yokuş aşağı düşer. O sıralarda yazar mektubu bırakmış giderken yere düşen kızı görür ve onu dedesinin evine kadar götürür tabi kızın evi zanneder. Yazar , Bir kaç gün Vera ile mektuplaşırken yardım ettiği o kızı da unutamıyordu. Ve bir karar alarak ona mektup yazar tâbi kızın evine derken dedesinin evine yollar ama adını ikinci adı olan Vaha olarak yazar. 

   Gel zaman git zaman bunlar 1 yıl böyle konuşur Vera yazar beye, Vaha Vera ya. 99 depremi olduğu zaman Vera hayatını kaybeder ve vaha iki mektubun da aynı anda kesildiğini anlayınca o eve gider ve öğrendikleri onu çökertir. Vera 3 yıl önce geçirdiği kazadan hem kör hem de engelli olarak kurtulur.

Dedesi ile mektupları yazar. bunca zaman Vera Vaha ya evinden yazarken, yazar beye de dedesinin evinden yazdığı için adresler den anlamaz ama dedesi bunu bildiği halde susar birşey demez.

Rivayete göre Vaha Vera'nın mezarının yanına boş bir mezar yaptırır. Vera'nın mezarının üstüne menekşe boş mezara da karanfil ektirir...