Evrene Arz-ı Hal

Her zaman iki seçenek sunar gibi gelirdi hayat bize; biri iyi, biri kötü. Bazıları tesadüfi biçimde doğru olanlardı, tamamen spontane gelişirdi. Bu sebeptendir ki planlamadığımız her şey akışı ile ilerlerdi, sıkmadan, kasmadan. Yaptığımız her şey birer doğru olurdu. Mesela, planlamadığımız, öylesine çıkılan tatiller en eğlendiklerimizdi. Üzerine çok da düşünmeye gerek görmediğimiz, olacağı varsa olur dediğimiz işler daima en iyi ve doğru iş atılımlarıydı. Bazıları ise bizim doğru bildiğimiz yanlışlardı. Tamamen bile isteye, doğru olduğuna emin olarak atılmış, sonrasında ürkek, çekingen, ön yargı ile başlayan “acaba güzel geçecek mi bu tatil?", “yok yok. Bu işe girdim ama benim hiç umudum yok,” cümleleri ile devam eden, sonrasında da olumsuzluklar silsilesine dönüşen...

Böylece en dikkatlice attığımız her adım hayat yolunda birer çıkmaz sokak oldu. Bazılarımız bu çıkmaz sokaklarda ya iyi insanların yol göstermesi ile yön bulabildi ya da akıllanıp aynı panik ve emin adımı atma isteğinden vazgeçerek gözümüzün önündeki ufku görebildim. Sonuçta her iki seçimi de biz yaparız. Ya pişman olanlardan olup hayatı kendimize ve sevdiklerimize zindan ederiz ya da hatalarımızı, bize hata yapanları veya hatalı varsaydığımız o seçimleri kucaklayıp bağrımıza basıp sükûn ile yola devam ederiz. Bu durumda hayat bize sadece iki seçenek sunmuş olmaz. Seçeneklerimiz sonsuz olur, tıpkı evren gibi. Eğer içinde sevgi ve iyi niyet barındırıyorsa seçeneklerimiz de sonsuz olacaktır. Seçimlerimizi yapmadan önce sevgiyi, iyi niyeti, empatiyi ve hoşgörüyü rehberimiz yaparsak açılan yolları daha da güvenli adımlamış oluruz. En azından biz öyle niyet edelim ve bu dileklerle evrene bir mesaj yollamış olalım. İnsanlığın üstündeki umudunu kırmadan her gece bize ay ve yıldızları sunduğu ve her gecenin sabahında güneşi yolladığı, her gün o güneş ile uyanabilmemize imkan tanığı için de ayrıca şükürde olalım.

Evrenin bilgilerine arz olur efendim.

Saygılarımla.