Evren’e Arz-ı Hal...Bölüm:2

Kendi karanlığına alışıktır insanoğlu,

Oluşturduğu karanlıktaki

Münzevi karantinasına da,

Kendi korkularıyla savaşmakta

En usta savaşçıdır.

Cebelleştiği şu sahte Dünyada.

Kabul edemediği de yine kendisidir,

Gözlerine bakamadığı aynada.

Cezalandırdığı kalbine,

Sürekli vurup durur pranga.

Işıktan ölesiye korkar,

Kendi içindeki o pırıltıdan.

Küçük umutlar projesi olarak,

Dondurur sonsuza dek hayallerini.

Böylece sindiremez,

Diğer parıldayanları,

Püskürtür tüm benliği ile.

Nice zaman sonra,

Hatırlar bir şarkıyla,

ya da sebepsizce,

Hatırlatır çünkü Evren,

Onun görevi budur,

Kime, ne düşündüyse insanoğlu,

Aslında hep hatırladı

Evren bumerangı yüzünden.

Bunu anlayan zat alim,

Anlatan, alimlerin ilmiydi.

Dinleyen, duymak isteyendi.

Duyanlar, merhamet edenlerdi,

Merhamet ise yaradılanı, yaradandan ötürü sevmekti.

Zaten tek mesele hep

Sevebilmekle ilgiliydi...

Evren’e Arz olur efenim