GENÇLİK HEP AYNI, BİR YERE GİTTİĞİ YOK!

Zamaneden şikayet yazın dünyamızın sürekli ele aldığı konulardan biri. Önceleri sadece günümüzde her şeyin kötüye gittiğini zannederken, bu alanda eserler okudukça, eskilerin de hep bu tür şikayetleri olduğunu öğrendim.

Dedelerimiz de, ninelerimiz de hatta oraya gitmeye gerek yok biz bile "Nerde o eski bayramlar" cılardan değil miyiz? Zaman ilerledikçe kendimizin yerimizde saydığımızı, köklerimizi toprağa daha sıkı bir şekilde çoğalttığımızı farkediyor muyuz?. Demem o ki, biz yerimizde mıhlanırken, hızla değişen kainat, dünya, insan ve gençlerin değişimlere ayak uydurma çabalarını böyle mi değerlendiriyoruz acaba?

Bir söz var hani "gençlik akledebilse, yaşlılık yapabilse" diye. Aslında dosdoğru kendimize bakabilsek, çocuk hayallerimizi hatırlasak, gençlik ideallerimizi ayakta tutmuş olsak gençliğin aynı psikolojik gelişme evrelerinden geçtiğini görebiliriz. Biz pilot, doktor, ressam, avukat olmak istiyorduk; şimdiki gençler dijital dünyanın imkanları ile bir meslek, gelecek edinmenin peşinde. Bizim kolayca zengin olduğunu düşündüğümüz borsacılar, futbolcular, ses sanatçıları da çoğumuzun aklını çelmiş, ya top peşinde heder olmuş, ya da yakın çevremize konser vermekten öteye sanatta gelecek kaydedememişizdir. Bugün de gençler "Siz ' Bitcoin' i biliyor musunuz? Çok para var." "Bir oyun tasarlayacağım, zengin olacağım". "You Tuber olup, tıklanma rekorları ile para kazanacağım" diyor.

Onları nasıl yetiştiriyorsak, beyinlerine neyi kodluyorsak onu icra ediyorlar. Şikayet etme hakkı görmüyorum kendimde. Bizlerden kaç kişi paranın geçinmek için bir araç olduğunu ve ihtiyaçlarımız için kurulan bu düzende cebimizde olması gerektiğini, bundan daha fazla anlam yüklemememizi, mutlu olmanın da hiç parayla ilgili olmadığını keşfetmiştir? Az bir yüzdelik. Mutsuz, tatminsiz, sadece alma peşinde olduğundan eksiklerine odaklanmış yetişkinler âleminde edepli,  dünya için faydalı işlere koşan, her şartta iyiden yana davranış sergileyen gençler olsun etrafımızda istiyoruz. Ama çok şey istiyoruz.

Gençlik artık her yerden besleniyor, bilgi ile donanıyor. Öyle ki okullara ihtiyaç var mı, diye sorgulamaya başladı. Bizden çok daha iyi düşünce yolculuğu yapma imkanları var, çok daha isabetli sonuçlar elde edecekler. Öncesinde sadece okuyan, etrafında bilenlerden almayı beceren kişiler ayrıcalıklı bir gelişim sergilerken;  şimdi çok yönlü, istedikleri alanda ve seviyede bilgiye ulaşabiliyorlar. Gelişimleri hızlı ve erken oluyor. Dahi, büyümüş de küçülmüş çocuklara daha sık rastlamaya başladık. Davranışları ile uyumlu kılınabilirse dengeli, daha güzel bir gelecek bizi bekliyor.

Toplumsal bir varlık olan insanın her dönemi, değişimi sancılı olmuştur. Olumsuzluklar da yaşanacaktır. Bir buçuk sene yaşıtları ile iletişimini kestiğimiz çocukların asosyal davranışları, sosyal ortama uyum bozuklukları, bireysel psikolojik sorunları yığınla bizi bekliyor. Ama fark eden çözümünü yine üretecek. Az önce bahsettiğimiz imkanlar çözüm arayışı olanlara da bir çare sunabilir. Herkes yaşayarak, yanıla yanıla öğrenecek. En iyi öğrenme metodu budur.

Günümüz gençlerinin dertleri çok daha çetrefilli. Akıllarını karıştıracak çok şey var. Büyükleri de geleceği tecrübe etmediğinden rehber olamıyor. Baş döndürücü hızla gelişen teknolojiye ayak uydurmaları için durup düşünmeye bile vakitleri yok. Birileri çoktan önüne geçmiş oluyor, beklerse, kararını ertelerse.

Güvenmek zorundayız. Hiç şöyle bir şey duydunuz mu?: Gençler savaş başlattı- Bir ülkeyi göçertti- Zamanı kötüye çevirdi.

Ben duymadım, bunu yapanlar hep yetişkin , aynı zamanda hırslarının esiri ve açgözlüler. Yetişkinler kendini düzeltse yetecek. Gençlere gölge etmemek yeterli.  Başka ihsan beklemiyorlar.20.10.2021 By.