GÜLÜMSE

Ölüm hayatımızda unuttuğumuz en büyük gerçeğimiz...Aldığımız nefesin sonsuza kadar devam edeceğini sanmamız...Sevdiklerimizin hep yanımız da olacağına inanmamız..Ama öyle olmuyor, size canından can veren annenizi kaybedince kanadınız kırılıyor.  Yüzünüz deki gerçek gülümseme sonsuza dek soluyor.  Benimde gerçek gülümsemem solmuştu ama yinede gülümsedim.Çünkü annem istemişti.

Son nefesinde ne olursa olsun ağlamayı yasaklamış, gülümseyince demişti. Bende öyle yaptım ne olursa olsun hep gülümsedim.  Taki düşmanım içimi sarana kadar... Hem nefesimi almak istiyordu, hemde yüzümde ki gülümsememi soldurmak...Annemin emanetini...Ya bu savaşta kendimden vazgeçeccektim yada hayata sıkıca sarılıp gerçekten gülümseyecektim.

Annemin söylediği gibi "Her ne olursa olsun yüzünüzde gülümseme eksik olmasın. Sadece mutlu olduğunuzda değil, umutsuz hissettiğinizde bile her zaman gülümsemeye devam edin. Çünkü hayat çok kısa..."