Hâlâ Özgür Olduğunuzu Düşünüyor Musunuz?

Ben şair olacağım.

Şair de neymiş oku da Türkçe öğretmeni ol.

Ben astronot olmak istiyorum.

Önce otur da fizik çalış biraz.

Ben Futbolcu olacağım.

Elaleme topçu oldu mu dedirteceksin?

Ben sanatçı olacağım.

Kır dizini otur aşağı.

Ben kitabımı bastıracağım.

Para getireceğini mi sanıyorsun?

Ben kitap okuyacağım.

Boş iş boş!

Ben kadın olacağım.

Edebinle otur bize laf getirme.

Ben çocuk olacağım.

Dizimin dibinden ayrılma.

Ben insan olacağım.

Böyle bir dünyada mı?

Size de tanıdık geldi mi bu yazdıklarım? Bence hayatta en çok duyduğunuz şeyler listesi gibi oldu. Okurken eminim siz de boğuldunuz. Nefes almayı unuttunuz. Çünkü bize gerçek hayatta nefes aldırmayanların, satırlar ardında da bunu yapması zor değil gibi.

Hayallerimiz vardı bizim... Umutlarımız... Gülüşlerimiz... Her birini elimizden aldılar ve sahte aydınlıklar, yapay umutlar, kırık gülüşler kaldı geriye. Biz yarım kaldık.

Önümüze hatalı yol haritaları koydular. Kendi yollarımızı ise yasaklı bölge ilan ettiler.

Bizim geleceğimizi düşünmediğimizi sanıyorlardı. Halbuki en çok düşünen bizdik. Zaten düşünmekti aramızdaki fark. Düşündüğümüz için usulca uzaklaşıyor, usulca kendimize çekiliyorduk.

Bildiğimiz doğruları tercih edemeyeceksek, onların yanlışlarını tekrar etmeden yürüyemeyeceksek, biz niye biz olmuştuk ki? Biz niye vardık?

Ellerimizdeki kelepçelerin, dizlerimizin direncini kıran dikenli yolların, gözlerimizdeki bağın, sesimizdeki tereddütün sebebi onlardı. Peki ya onlar... Bunu bilmiyorlar mıydı?

Hatalar... Hataların daha büyük doğrular için olması gerektiği öğretildi bize. Hatalar olmalıydı, böylelikle doğrunun o muazzam tadını alabilirdik. Ama onların sözde tecrübeli doğrularıyla, ne kadar yol alabilirdik ki?

Misal bir aşçı. Karşısındakinin ona verdiği tarifi aynen uygulayacaksa, onun aşçı olmasının ne anlamı var? Bir ressam. Özgürce boyayamayacaksa kağıtları, elini hareket ettiren şey bir başka else, onun adının ressam olmasının ne anlamı var?

Biz, biz olamadıktan sonra...

Bizden doğacak şeylerin ne anlamı var?

Özür dilerim sevgili büyüklerim,

Benim kendi mürekkebimle çizdiğim bir yola ihtiyacım var.

Özür dilerim sevgili öğretmenlerim,

Özür dilerim hayatıma karışan her el ve daha bilmediğim binlerce büyük insan,

Önüme itmiş olduğunuz beyaz ve büyük kâğıdın, benim lekelerimle dolmadıktan sonra ne anlamı var benim için? Bembeyaz kaldığı sürece o ne kadar bana ait söyler misiniz?

Dilerseniz elimden tutun.

Dilerseniz yol gösterin.

Ama önüme yeni bir yol çizmeyin. Önüme engeller koymayın.

Çünkü bu benim ve bu da benim yolum.

Çünkü bunlar biziz ve bu da bizim yolumuz!