HATALI PAPATYALAR MEZARLIĞI

“Beni aldatmasının üstünden 17 gün, onu affetmemin üzerinden yarım saat geçti. Telefonda sesinin titrediğini, ağlayarak bana yalvardığını duyunca dayanamadım. Sen olsan n’apardın be kızım? Seviyorum da iblisi. Ne yapayım? Aynur Abla haklı armudun sapı, üzümün çöpü diye diye ortalıkda kimseyi bırakmadım. Hem devir kötü devir anacım. Adam gibi seven buldun mu bırakmayacaksın. Tarık beni aldatmışsa ne olmuş? Erkek adam canım, bir kerelik kaçamak yapmak istemiş. Ne var bunda allasen? İşinde gücünde, namuslu, aile yapılarımız benziyor, üstelik nişanlıyız, hem elalem ne der? Geçen hafta hastaneye kaldırmışlar -beni ısrarla aradığı benim de telefonu kapadığım gün- intihar etmiş bir kutu aspirin yutmuş. Zor yetiştirmişler. Bereket versin yıkamışlar midesini. Aynur abla arayıp söylemese haberim yok. Ben de az zalim değilim çocuğu perperişan ettim. 17 gün be dile kolay. Yapmadığı kalmadı affetmem için. Ama bu intihar olayı da beni sevdiğinin kesin kanıtı işte. Ayrılıp el sevindireceğimize ailelerimizi sevindirelim dedik. Bu akşam üstü beni almaya gelecek gelinlik bakacağız beraber. Valla içim içime sığmıyor. Sonunda evleniyoruz. 7 sene be, 7 senemi vermişim ben bu adama. Bunca sene çöp mü olsun bir çırpıda. Elin ne idüğü belirsiz aşiftesi yüzünden. Hem annemden gördüm ben o da affetmişti babamı. Sonra sırasıyla teyzem, ablalarım, komşularımız. Ne yapalım bize de bu biçilmiş. Aldatılmak her kadının alnına yazılıymış. Öğrendiğin zaman gönlünü alana kadar suratını düşürüp küseceksin. Burnunu sürteceksin, yeminler ettireceksin kitap hakkı için. Bir şekilde pişman oluyorlar. Hem sonra bu kadar insan yanılıyor olamaz. Ya nikahda olan keramete ne demeli? Evimiz bile düzüldü. Şunun şurasında nikah tarihine ne kaldı? 3 ay sonra ben de evliler kervanına katılıyorum. Neyse işte hazırlandım, aradım. İşi çıkmış -n’apsın be kuzum çalışıyor düğün için- yarın akşama erteledi. Telafisi için de çiçek göndermiş bana. En sevdiğim çiçek papatyalar, bak nasıl da biliyor, ne zaman gönlümü kırsa papatya gönderir. Papatyalar için saflığı temsil eder derler.” Kucağındaki papatyaları yüzüne götürüp burnuna dayadı, sanki nişanlısıymış gibi öptü kokladı. Burcu burcu papatya kokusu sarmıştı odayı.

Yutkundum. Duyduklarımı kulağım çok net işitti. Midem almadı hiçbir detayı. Bir bulantı hissettim her şeye karşı. Onun zihnindeki tabuları ve saçma sapan kalıpları yıkmak, boğazımı tahriş etmekten farksız olsa da, bir dost olarak onu kendine getirmem gerekiyordu. Yaptım. Beceremediğim aşk ilişkilerimle akıl vermemi geçmiş, bu zamana kadar kim bana papatya alacak kadar çok sevmiş? Şu erkek düşmanı olan şey neymiş ona göre “feminik”? Heh ondan ilan edildim. Yetmedi. Onu kıskanmakla suçlandım. Zaman hızlı geçiyor nikah tarihi geldi çattı bir daha konuşayım dedim. Müstakbel kocası benimle görüşmesini yasakladı. Evlenmişler. Üremişler de. Peşpeşe iki çocukları olmuş. Eşi işi bırakmış evdeymiş. Bana haber göndermiş ortak bir tanıdıktan kocası biraz hastaymış ama kendi ne iş olsa yaparmış...