İHANETİN BAHANESİ YOKTUR

Zamansız sevdim seni
Zamansız âşık oldum
Olur olmaz zamanlarda özlemişim seni
Beni sevdiğini sanmıştım...

Fedakârlıklar yaptım
Hayatımdan vazgeçtim senin gözlerin için
Yanlışlarını gördüm
Uyardım seni
Değişirsin diye bekledim değişmedin
Olduğun gibi kabullenip
Hayatımızı aşkımızı her renkleriyle, güzellikleriyle bizi yaşamaya yaşatmıştım
Beni sevdiğini sanmıştım...

Gün geldi bunca emeklerimi boşa çıkardın
Pişman ettin seni sevdiğime
Aşkım sevgim birdenbire nefrete döndü
Neden mi?
Çünkü senin başka loşlarda başka tenlerde başka kalplere ait
olduğunu gördüm…
Hayal kırıklığına uğradığımı kabullenmek istemedim
Geceleri gizli gizli ağladım
Kimseler görmeden kimseler duymadan
Neden ben, neden ben, neden ben, diye…

Karanlık dünyama bir yara daha aldım
Omzumuzda taşınmaz yükler
Bunca fedakârlığın karşılığı bu mu?
Bazen düşünüyorum neden bunu bana yaptın diye,
Sindiremiyorum
Sindiremiyorum işte…
Ne olduğunu bilemezken
İhanetin bahanesi yoktur.

Benliğimi benden aldın
İçim avaz avaz bağırır
Gökler ağlar
Sessizliğe gömülürsün
Neden ben, neden ben, neden ben, diye sorgular içimdeki sessizliğim
Ama eline ne geçer ki
İhanetin bahanesi yoktur
Bunca yaşanmışlıklara rağmen..