Kadının Kalesi

Bir kadının kalbi… Dışarıdan bakıldığında sessiz, gösterişsiz bir yapı gibi durur. Oysa içinde yıllarca örülmüş duvarlar, çocukluk hayallerinden yoğrulmuş tuğlalar, sevgiyle harçlanmış umutlar vardır.

Her kız çocuğu, bilinçli ya da değil, içten içe bir kale kurar kendine. Bir gün o kaleye bir adam gelir, kapıyı çalar. O kapı, güvenin sesine açılır; içeriye sadece sevgiyle gelen alınır.

Bir kocanın ilgisi, sevgisi işte tam da o kalenin duvarlarını koruyan nöbetçiler gibidir. Kadın, o sevginin sıcaklığında büyür; güvenle evini, yüreğini, hayatını inşa eder. İlginin eksildiği her gün, kalenin bir taşı yerinden oynar.

Bir bakarsın duvarın bir köşesi çatlamış, bir bakarsın rüzgar içeri sızıyor artık. Kadın, bu çatlaklardan sızan sessizliği en önce hisseder. Ne kadar güçlü görünürse görünsün, ilgisizliğin yankısı kadının iç dünyasında derin boşluklar yaratır.

Eğer bir kadın, sevdiği adamın ilgisini ve sevgisini kaybettiğini fark ederse, kale yavaş yavaş sarsılmaya başlar. Çünkü o kaleyi yalnızca elleriyle değil, ruhuyla inşa etmiştir. Ve o sevgi, sadece bir beklenti değil, içten gelen bir ihtiyaçtır.

Küçük yaşlardan itibaren evlilik düşleriyle büyütülmüş, eşine hizmet etmeyi kutsal saymış bir kadının dünyasında, bu ilgisizlik bir ihanet kadar acıtır. O, yıllarca “mutlu yuva” masallarına inanmış, her taşın yerini titizlikle yerleştirmiştir. Bir gün o taşlardan biri çekildiğinde, sadece bir duvar değil, tüm hayal yıkılır.

İlgisizlik, sevgisizlik, kadının kalbine sinsice giren bir yabancı gibidir. Ne bağırır ne kapıyı kırar; sessizce, zamanla, yavaş yavaş içeri yerleşir. Kadın fark ettiğinde ise çoktan bir gedik açılmıştır kalede…

Kadın çoğu zaman bu kırılmayı sessizlikle karşılar. Ancak bu sessizlik, kabullenişin değil; içten içe yıkılan bir kalenin yankısıdır. Bazen bir kadının sessizliği, en yüksek çığlıktan daha güçlüdür.

Bir erkeğin bunu fark etmemesi, kalenin tamamen çökmeye başlamasına zemin hazırlar. Çünkü kadının kalbinde açılan gedikler, zamanla büyür; güven yerini şüpheye, sıcaklık yerini soğuk bir mesafeye bırakır.

Ve bazen, bir kadının sessizliği, yıkılan kalenin çığlığıdır.

Son Söz:

Bir kadının kalesini ayakta tutan şey, büyük jestler ya da süslü sözler değildir. Asıl güç, her gün gösterilen küçük ama içten ilgilerdedir. Kadın sevgiyi hissettiğinde duvarlarını yükseltir, ilgiyi kaybettiğinde ise sessizce çatlamaya başlar.

Yazan
Korhan KÜLÇE
www.korhankulce.com