Kıymet Üzerine

Hiçbir şeyin değeri kalmadığı günlerde yaşamaktayız. Sahi değersiz bir yaşama yaşamak diyebilir miyiz?  Elimizdekilerin kıymetini anlamak için daha ne kadar sürenin geçmesi lazım? Ya da gerçekten bir şey geçmesi mi lazım? Üzerimizden bir fırtınanın, bir tufanın geçmesi mi lazım? Veyahut bu saatin, bu günün bu mevsimin, bu yılın geçmesi mi lazım? Hayır hayır hiçbir şey lazım değil. İnsanın kendine kendi lazım.Bir nesneyi bulamayınca değil varken sevelim, mevsim ilkbaharken değil sonbaharken sevelim, biri ölünce değil hayattayken sevelim, giderken değil kalırken sevelim. Yani geç kalmadan sevelim, kıymet bilelim. Zamanım bile israfı yakışmaz bizlere şu dönemde israfa kaçmadan sevelim, zamanı ziyan etmeden  sevelim. Velfecir de taşına uğramadan sevelim. Şairin bir sözü var; "birşeyi sevmeye nereden başlanır bilir misin?" diye ve ardından "birşeyi sevmeye yokluğundan başlanır." Yani bir tür azken kıymete biner. İnsanın fıtratında var kaybedince değer bilmek. Bu durumda nasıl başaracağız biz bunu diyebilirsiniz. Dünyevi işler kadar zor değil emin olun içten yapmak yürekten gelerek yapmak gerçekten zor değil. Sebepsizce bir çocuğa şeker verin mesela, sebepsizce yerde yatan bir köpeği , kediyi sevin, sebepsizce yardımda bulunun insanlara... Şu saatten sonra  zamanında nesnenin de hayatında en değere bindiği an iyilikle sarılmamızdır , yaşama dünyayı iyilikle kucaklamamız. Çünkü kıymet israftan kaçarak iyiliğe koşmaktır. Bu maratonda yer belirlemek size kalmış artık...