Ölü Adama Mektup 4
Bu cümlenin sahibinin ilkimi ve sonumu getireceğini nereden bilebilirdim ki..
Seninle yağmurda ıslanmayı özledim.
İlk karşılaştığımız, konuştuğumuz ve hayatıma girdiğin yerdeyim. O gün ki gibi yine yağmur yağıyor. Hala hüzün saklı gözlerimde ve bu sefer ki sebebi sensin. Halbuki 'hüzün kondurmayacağım hiç bir zaman o gökyüzülerine, önüne bulut geçmesine izin vermem' böyle demiştin bana, peki neden izin verdin? Neden gitmeyi seçtin?
Yağmurun her damlası tenime bir dokunuş bırakıyor, sanki yalnız değilsin burada demek istiyor. Huzuru vadediyor bana ... senden sonraki, tek huzuru.
Yıllar çok çabuk geçiyor değil mi? Daha dün gibi aklımda iken ilk tanışmamız, seni yeni kaybetmişim gibi hissediyorum hep. Yıllarıma bahar olarak geldin, kışı bırakıp gittin. Oysaki ben kışı da severdim seninle; her üşüdüğümde sana sığınmayı, beni sarıp sarmalamanı.
'Emanet gibi duruyor, uğraşma boşuna' demiştin, bana kurduğun ilk cümleydi. Ve bu cümlenin sahibinin ilkimi ve sonumu getireceğini nereden bilebilirdim ki. Anlamamıştım ne dediğini, ses yanımdan gelmese üstüme bile alınmazdım. Artık nasıl baktıysam sana 'bakma öyle, dudaklarındaki gülümsemeyi diyorum; gözlerinden akıttığın yaşlar belli olmasa da kıpkırmızıyken, sahte olduğu çok belli.' O gün ilk defa 'ilkimi' yaşamıştım seninle ve ondan sonraki bütün ilklerimin sahibi oldun.
İlk önce geldin ; mutluluğu, huzuru, güveni, sevgiyi, aşkı yaşattın.
Sonra gittin; hüznü, üzüntüyü, mutsuzluğu, kırgınlığı, özlemi yaşattın.
Sen bana ne yaşatırsan yaşat, inatla kalbimde yaşamaya devam ediyorsun..
27'06
Tepkiniz nedir?
