Yükledim Duygularımı

Umutları yüklendim yine sırtıma, zor olan taşımasından çok hassaslığı oluyor bu zamanlar. Korkuyorum kırılacak diye, korkuyorum  denizin dibinde kaybolacak diye, içimde bir kıpır kıpır bir mutluluk hakim ve ben yine korkuyorum. Sebebi ise bu mutluluğumun yanılgı olması. Peki mutluluğun yanılgı olup olmadığı nasıl anlarız ki? Anlaşılır mı ki mutluluğun sahteliği hoş artık mutluluk olsun da sahte mı yanılgı mı pek umursamıyoruz. Bu kadar kötü durumdayız sanırım. Deniz mavi olsun da içi çöplükmüş ne fark ediyor değil mi? Ahh bu insanlık mutluluk diye diye, huzuru içtenliği samimiyeti ve değeri unutuyor. Önemli olan huzur değil mi? Önemli olan değer vermek değil mıydi? Ben mutluluğu bir çocuğun gülüşün de sakladım, huzuru denizin mavisinde, umudumu bulutlara emanet ettim, hayallerim uçurtma ucunda...☘️❄️