BEKLEYİŞ

Bir  pencereden bakarak  yaşama tutundu.
Bir  gün  geri  dönecekler  inancıyla.
Belki  biraz  sonra  köşeden çıkıp  gelecekler!
Hasret  bitip  eskisi  gibi  seveceklerdi..
Kaç  gün  geçti, yoksa  aylar mı oldu?
Saymayı  bilmiyordu ki, 
Yalnızca  beklemeyi  bilirdi,
Hem  de  sabırla  beklemeyi.
O  alışıktı  zaten  sokaklarda  yaşamaya.
Kaldığı mekanın  adı  Darağaç  olsa  da
Gün  ayrıldı mı  yeryüzünden,  
Zifire  bulandı  mı  gökyüzü,
Yanardı  sokak  lambaları  nasıl  olsa.
İşte  o  zaman  yavaş  yavaş  kapanan 
Tamirhane  kapılarından  biri,
Onun  için  açılırdı  nasıl  olsa.
Gediklisiydi  mahallenin.
Tanımayan  yoktu  onu.
Bir  kap  yemek  bir  tas  su  illaki  nasibiydi.
Vermeden  ayrılmazdı  oradan  Niyazi  usta.

Müzeyyen/2021