Dinginlik

Dinginlik! Güneşin suya yansımayla ışıl ışıl parlıyordu deniz... Her zamankinden daha bir parlak ve huzur dolu gelmişti denizi seyretmek...Dinginlik ve mutluluk hissediyordu. Artık sonbaharın son günleri, ağarsan saçlarım, ağrıyan dizlerim bana da her gün ömrümün sonbaharında olduğumu hatırlatıyor diye iç çekti. Neler grisi, geçti?Neler neler yaşamadım ki diye uzaklara daldı gitti buğulu güzel kahverengi gözleri...Hayat her zaman böyle çarşaf gibi pürüzsüz ve sorunsuz değildi benim için, diye başladı mırıldanmaya...Bazen asla açamayacağım çözemeyeceğini düğümler sorunlar yumağıyla uğraştığını düşündüm. Oysa büyüklerin " Bu da geçer Ya  Hu" sözü doğru çıkmıştı...Her yokuşun inişi, her gecenin sabahı gibi dönüp ardıma baktığımda hayat her haliyle güzel dedi... Çok da geçmişteki kötü günleri hatırlamamak lazım, önümde muhteşem bir deniz pırıl pırıl gökyüzü ve bunları idrak edecek akıl , ruh ve beden sağlığı...İşte en büyük hazine dedi Berlin'deki taşları teker teker suda sektirmelerini içi kıpır kıpır, çoçuk saflığıyla seyretmeye koyuldu. Hayat kısa dertlerle kederlenip daha da çıkmaza sürüklemek yerine elinden geleni yapıp tevekkül edip mutlu olmayı bilmeli insan...Yoksa düğümler , müsilaj, stres, depresyon vb. insanı bir girdabın içine çekiyor..."Deniz huzur ve mutluluk!" diye haykırdı tüm gücüyle...