Eve Kanat Çırpmak

İlham veren şarkı: To Build A Home- The Cinematic Orchestra, Patrick Watson

İnsan bazı zamanlarda evini özlüyor. Daha doğrusu evim dediklerini... Yanında huzuru, neşeyi bulduğu, rahat bir nefes alabildiği o evi özlüyor.

Var gücüyle kanat çırparak evine ulaşmak istiyor. Çünkü biliyor ki evine ulaşırsa her şey düzelecek kendiliğinden. Dertler bitmese bile dayanma gücü olacak. Sorunlarını çözebilecek şuuru, eyvallah diyebilecek sabrı olacak. Ama hayat gayesi işte. İnsanı evinden uzaklaştırıyor bazen. Sürüklüyor bilinmez diyarlara. Maceradan maceraya koşarken bir yandan da evine olan özlemiyle sınanıyor insan. İhtiyaç duydukça mesafeler, dağlar giriyor araya. Daha da sınanıyor. Sınandıkça özlüyor, özledikçe daha çok ihtiyaç duyuyor.

İçinden çıkılamaz bu paradoksla yapılacak en iyi şey yazmak şimdi. Kağıtla kalemi kavuşturmak birbirine. Duygularının tercümesi, özleminin şahidi olmalarına izin vermek. Ancak o zaman rahatlar bir nebze için. Kâğıt ve kalem eşlik ederse bu özleme, o zaman belki yalnız olmadığını hissedersin. Yazdıkça yazar, doldurdukça doldurursun sayfaları. Sen kanat çırpıp uçamıyorsan, o kağıtlardan uçak yapar onları uçurursun evine. Sen kavuşamıyorsun sözlerin kavuşsun istersin. Senin yerine onlar sarılsın sevdiklerine...