GERÇEK MİSİN?

Hayatın, bir dakika sonrasının sana neler sunacağını bilemiyorsun. Geçmişin izlerini hazine gibi taşırken yüreğinde, hiç tanımadığın o ses bir anda nefesin oluyor. Yıpranmış , geçmiş heyecanlar bir anda yeniden diriliyor umutlarında. Coşkulu hallerin şımartıyor seni. Dinlemediğin müziklere tekrar, mırıldanma ekliyor, her söze bir anlam yüklüyorsun. Adını koyamadığım duygularda savrulurken , kendine bile itiraf etmeye korkuyorsun belkide. Nereden çıktın? Gerçek misin? Yoksa bir hayalin izdüşümümü. 

   Hangi boşluğumu, hangi kimsesizliğimi sarmaya geldin uzaklardan. Yalan mıydın gerçek mi, bir  rüyadan uyanılan. Tatlı tatlı konuşurken mi vazgeçtik yanlızlığımızdan. Kimdin sen? Karanlıklar içinden, hiç ışık olmayan, görünmeyen bir yoldan sadece yüreğiyle gözlerime ışıldayan.Yada ben yürek yangını kayboluşlarda söndürüyordum özlemlerimi , korkmadan.

   Hangi duygu, hangi çaresiz kapanışlarım savurmuştu beni sana. Kimseye gösteremediğin , tek benimle olan kibarlığın mı, geçmişine olan küskünlüğüne ve isyanına derman aramalarım mi? İkimizinde aynı yaşanmışlıklara gebe iç çekişlerimiz mi?  İç dünyanı sakladığın onca acının, bir anda coşmasıyla gözünden düşen damlalar mı? Neydi söyle. Ben bulmaya çalıştıkça batıyorum beynimin karanlıklarına. Sana çare olmaya çalışırken bile çaresizdim ben. Sendin çaresizliğim. Çözüm bulamadığım yakarışlarındı. Hırçın ve galesiz görünmeye çalışan benliğinle.

      Neyse. Yaşanılanı, geleni kabulle başlar hayat. Yargılamadan, sorgulamadan, olanla bir, olması gerektiği gibi. Bir rüzgar gibi essende ömrümden,  şikayetim yok benim, tek korkum senin kendinden, hesaplaşamadığın gerçeğinden.

  Olsun, varsın olsun. Bu bir anlık uyanış bile yeter gönlüme. Bir kıpırtıyla canlanan kalp, alır yolunu kendince. Olsanda olmasanda, varlığın başka şehirlerde adımlarken kaldırımları, düşünüşlerin uzakta olsa benden, bir deniz kıyısı gezintisin de belki hatırlarsın sohbetlerimizi. Anlıkta olsa gülüşüm kalsın aklında.  Ve üstüste dinlediğimiz aynı şarkılar. Ben hep aynı yerdeyim, ama seni hayattan çekmesin sakın ,düştüğün o yalnızlıklar.