GİDİŞİNLE GÜZEL KOKTUN GÜLÜM

Gidişine papatyalar yakışır gülüm.

Geldiğinde değil, gidişinle tükettin bize verilen mevsimi.

Yaprakların dökülmesin diye rüzgarımı estirmezken,

Sen yalan sevdanın güneşinde kopardın yapraklarını.

Ben sana göz yaşlarımda su olurken toprağına,

Sen kime gökyüzünde yağmur oldun?

Kimin penceresinin önünü bekleyip lal oldun?

Kimin için semaya kaldırdın ellerini?

Bana diken olurken,

Kime gül oldun?

Kime bu kadar güzel koktun?

Sen bana gidince güzel koktun.

Gidişine papatyalar yakışır gülüm.

Ne kadar söz versemde kendime,

Göz yasimla yine toprağına can oldum.

Gökyüzüne rüzgar oldum.

Denizine hoyrat oldum.

Ben sana her şey oldum.

Sen neden başkasına can oldun?

Şiirlerime lal olurken,

Kimin yastığında hayal oldun?

Şarkılarda seni ararken,

Kimin göğsünde uyurken huzur buldun?

Yürüdüğüm yolda izini ararken?

Sen hangi durakta onunla oldun?

Sana ne kadar sorsam cevapsız kalacağım.

Gidişine papatyalar yakışır gülüm.