Göster Gününü Dünya'ya

  Çocukken kum saatlerini severdim, alırdım elime çevirir çevirir izlerdim akıp gidişini. Şimdilerde ise günlerimi izliyorum sanki, o kum tanelerini izleyen çocuk büyümüş yaşadığı hayatın kum tanelerini sayar olmuş. Bitsin de çevireyim tekrar diyen o çocuk, bugün büyüdü ve bitmesin akıp gitmesin nefesim der oldu. Peki zaman acımasızlığı ile akıp giderken sen ne yapıyorsun? Düştüm diye ağlıyor musun mesela ya da bugün terk edildin onun ahını mı tuttun? Ne bu tükenmişlik sendromu? Kum tanen akıp gidiyor bitiyor nefesin? Farkında mısın? Senin elinde ne var peki kos kocaman bir hiç mi? Yoksa ben herşeye rağmen bunu başardım. Dedin mı? Soruyorum sana onca şey yaşadın sen yoruldun tükendin bittin ama hâlâ burdasın değil mi? Belki aileni kaybettin belki sevdiğini belki herkes uğruna kendini ama neden bu aynı adımlar? Birşey yapmanın zamanı değil mi? Hadi kalk ayağa, kalk ve şu dünyaya gününü göster. Gül hep gül hatta o kadar güzel gül ki kıskansınlar seni. Bu hayatta bir izin olsun senden sonra gelenler desin ki "Biri vardı eskiden burda, eskiden vardı ama yeni ve çok yeni şeyler yaptı" desinler.. ☁️