Kalp Hastalanınca, Aşk yolunda

Görüyorsun yerdeyim, düşmüşüm, her yerimden kanlar sızıyor, delik deşik olmuşum; kalbime kadar.  

Bir de sen vuruyorsun, ruhumu altına aldığın ayaklarınla.  

Bu nasıl sevmek? Bu nasıl kırmak istememek? Bu nasıl kaybetmemek için savaşmak? 

En çok bilerek yapman koyuyor. Önceden görmezdin, bilmezdin, yapardın; affı vardı.  

Ama şimdi... Ama şimdi, görüyorsun, biliyorsun, yapıyorsun; şimdi niye affı var o halde? 

Çünkü benim kalbim daha fazla dayanmayacak.  

Sen sandın ki, ben kalbim hasta deyince, öyle mecazi anlam yükledim cümleme.  

Yanlış sandın be sevdiğim, yanlış sandın.  

Benim kalbim sahici hasta.  

Hem de en sahicisinden...  

Kalbim son atışlarını da seninle gerçekleştirmek istiyor; iyi veya kötü...  

Ve biliyorum ki, sen bana böyle yaptıkça benim kalbim daha da hasta oluyor, iyileşme umutlarına küsüyor.  

Belki de diyor ki senin seven güzel kalbim; “eğer iyileşirsem, onunla biteceğiz; ben yaşarken.” 

Ben, ben kaybedeyim ama biz kazanalım istiyorum be sevdiğim, çok şey mi istiyorum?  

Alt tarafı kalbim sen diye atarken duracak, bedenimde senin kokun kalacak, gözlerimde senin yansıman olacak, o kadar.  

Çok şey mi bunlar, ölüme adım adım yürüyen biri için?  

Söylesene sevgilim, kalbimin böyle hasta olduğunu bilsen, beni ölüme götürecek kadar, ne yaparsın? 

Yine böyle mi davranırsın mesela?  

Bence hayır sevgilim, davranmazsın.  

Sanırım ondan senden gizleyişim bu hasta ve sana meftun kalbi...  

Şu kısa sürecek olan yaşamımda, her şeye rağmen, iyi ki seni sevdi bu kalp, onu daha da hasta etmene rağmen...  

Benim ardımdan, beni sevdiğinden çok daha güzel seveceğin sevgililerin olacak, bu azıcık acıtıyor.  

Ama mutlu olacaksın be sevgilim.  

Benim ardımdan mutlu olacaksın...  

Senin kalbinde güzel sever, bilirim. Sadece insan seçer, beni seçmedi mesela.  

Sen beni sadece seviyorsun, güzel ve düzgün yapmıyorsun bunu.  

Üzgünüm kalbim, seni biraz daha güçsüz kılan bu gerçekleri rahatça söyleyebildiğim için.  

Neyse sevgilim... 

Sen sadece ve sadece ben gidene kadar bizi yaşatmama izin ver, ben başka bir dilek dilemem, gözlerimin değmesinden utandığım yıldızımızdan.