KATRE-İ KETUM'A

  KATRE-İ KETUM’A, 

 Özlemenin ne demek olduğunu biraz daha kavradım sanırım. Bende seni özlemek ne biliyor musun? Karşıma alıp birini senmişsin gibi konuşmak. Biliyorum o sen olamaz, yerine kimseyi de koyamam ama cümleleri olan ben değil miyim? Her cümleyi sen söylüyormuşsun gibi dinlerim. Sonra karşımdakine, ‘Bu ara hiç fotoğrafımı çekmiyorsun ama eksikliğini hissediyorum’ diye fotoğrafımı çektirerek… Tıpkı sen çekiyor gibi, Katre’ymiş gibi. Çağlayan-ı Matem’e gelmek, oturmak sessizce. Senin ketumluğun gibi. Gözümün önüne getirmek seni bunca görüntünün arasında. ‘Hadi bir çay söyle be Katre, içelim’ demek. Karşımda sen varmış gibi konuşmak, muhabbete dalmak belki…Durup dinlemek suyun sesini. Sonra içinden çıkamadığımız, tıkanıp kaldığımız konulara girmek, tıpkı semaya bakıp Allah’ı düşündüğümüz gibi…Sonra oturup bir yazı yazmak belki de, senden gelmiş gibi…Yazmak, yazmak… Senin başladığın gibi başlamak söze. Senin cümlelerini senden bana yazılmış gibi yazmak. Bunca şeyin adı seni özlemek işte şimdi bende. Ama olsun. Hatırlıyor musun, ‘Yağmurların bunaldığı an yoktur’ demiştim sana. Bir sürü cümle döktürmüştün sen de hemen altına. ‘Zaten neden bunalsın ki, seven sevdiğine varırken bunalır mı hiç’ demiştin? Ve aynı gün yine bana demiştin ki; ‘Toprak hep yağmuru bekleyecek. Beklenilen olacak yağmur. Birbirlerine hep kavuşacaklar. Ama erken ama geç.’ Özlemenin bir adı da bu şimdi. Toprağın yağmura hasret kalması.

             Şimdi sigarayı bile azalttım biliyor musun? E sen yoksun, bana stres yaptıran Katre yok yanımda. Zaten sigara içmenin tadı da yok ki. Çünkü ikide bir ‘İçme artık şu sigarayı’ demiyor kimse bana. Ama ben şu an senin ‘Aman iyi olmuş, sen içme de biz görüşmesek de olur’ dediğini duyar gibiyim. Okurken bu satırları tebessüm ettiğini görür gibiyim. Ama şunu kabul edelim ki kimse bizim kadar tuhaf olamaz.

            Bir türlü yazmayı bitiremediğimiz bir masalımız var seninle. Bu masal bitmez! Masaldaki çobanın yorulmadığı gibi ben de yorulmam yazmaktan ve bekletmekten seni. Bana masalın devamını sorup durma. Her şeyin bir zamanı var surat asma. Asma o suratını hadi ama.

            Ayrıca yapma kendine bunu, durul artık Katre. Hayata bırak bazı şeyleri.

            Son olarak demek isterim ki; Katre demek, Çağlayan’da matem eyleyip, çay içip, sonsuz muhabbet, tatlı hayat demek..

            Sevgili Katre. Bir’de buluşalım. Bu dünyanın iki kişilik Bir’ e ihtiyacı var, biliyorsun.