Mucize Avcılığı

İlham veren şarkı: Open Fields- Faelt

Mucize, ne garip bir olay değil mi? Elde edemeyeceğimize inandığımız ama ona rağmen hala umutla beklediğimiz. Hem olsun istediğimiz hem de olursa hayatın geri kalanının o an kadar kıymetli olmayacağından endişe ettiğimiz. Gelip yıkacaksa düzeni, bir anda bizi göklere çıkarıp ardından atacaksa uçurumlardan, neden istiyoruz ki gelmesini? Bence yanlış anlamlandırıyoruz ve bana kızmayın ama fazla büyütüyoruz gözümüzde mucizeyi.

Yaşamın kendisi mucizeyken neden ısrarla göz ardı ediyoruz? Çünkü elde etmesi imkansız değil. Aslında bu dünyaya gelişimiz belki de elde ettiğimiz en büyük şans hayatta ama bunu göremiyoruz. Bu bedenin içine özenle yerleştirilmiş olan ruhlarımız bir mucize. Ruhumuzun bedenimizle bütün olarak hareket etmesi, ruhumuzun bir eşinin olması, evrenin sonsuzluğu, aynı sonsuzluğun zihnimizde de olması ve daha birçok şey mucize aslında. Elimizde olması onları mucize olmaktan çıkarmaz ki, sadece elde edilmiş kılar o kadar.

Mucizeler vardır ve aslında şanslıyız ki bir kısmına sahip olarak dünyaya gelmişiz. Hatta dünyaya gelmemiz bile mucize. O da ayrı bir paradoks zaten ya, neyse. Neden diğer mucize olarak saydığımız şeylerde gerçek olmasın peki? Buna engel olan nedir? Bence zihnimizdir. Çevremiz, maddiyat, maneviyat… Biliyor musunuz hepsini değiştirebilmek mümkün aslında. Zor demiyorum ama mümkün diyorum. Sadece cesaret edemiyoruz belki de sandığımız kadar inanmıyoruz mucizelere.

Mucizelere yalnızca inanmayın zaten. Mucizeleri kovalayın. Kovaladıkça bulma olasılığınız artar ve o olasılık arttıkça yaşama olan tutkunuzda artacaktır. Hele bir de sonunda o mucize gerçekleşirse artık sizi tutabilecek hiçbir şey yoktur.

Bir paradoks daha vardır tabii. O da mucizelerin diğer mucizelere ev sahipliği yapması. Mucizelerin yeni mucizelere gebe olması. Yani aslında bir tanesini yakalarsanız diğerlerine de sahip olmaya adaysınızdır.

O halde mucize avcılığına ne zaman başlıyoruz?