Nasıl Daimi Olarak Hatırlanmalı İnsan?

Sakince göçüp gitmek istediği dünyaya iz bırakası gelmiş. 'Nasıl daimi olarak hatırlanmalı insan' diye sordu kendine. Ben ona, 'bu sorunun saçma olduğunu, hiç şüphesiz güzel anılması gerektiğini' dedim. Bu imkansızmış... öyle diyor. Hayatta tüm güzellikleri yapmış, dünyaya kendini adamış binlerce insan vardır. Bana kaç tanesini sayabilirsin? Fakat en ufak kötülüğü dokunan herkesin izi kalmış, bulabilirsin, görebilirsin dedi. Güzel anılmak keşfedilmek midir ki? Senin izin sadece adınla mı dünyada kalacak be? Evladına verdiğin terbiye diğer torunlara da geçecek. İntiharı düşünen insanlara verdiğin teselli bir kederi sonlandıracak. Küçük mahallelerde dahi ismin yazmayacak, insanlar seni tanımayacak. Fakat her insanın yüzünde sana ait bir çizgi görülecek, gözlerinin hemen yanında. Gülünce gözüken, saltanatı hoş olan. Özünde de insan olanların namı sana, bana ve ayak bastığın toprağa kadar işlemiş, sen de bu örgüye işle kendini ve ruhunla, kemiklerinle, etinle butunla tamamen aitsin buralara. Senin adın, namın bilinmeyecek ama daima dünyada var olan, has insansın. Dilerim ki sen de anılmayacak olanların kefesine girersin, şayet en uygunu bu değil midir? Gösterişin ne lüzumu var? Sen kimin yazdığı bilinmeyen bir kitapsın, bir çocuğun başını okşayan yabancı bir elsin, parası yetmediği halde dondurmayı hediye eden bakkalcısın, bayramda kapıyı açıp şekerler veren teyzesin, tek başına bankta güvercinleri besleyensin, gençlere öğüt veren yaşlısın, yol üstünde mendilcilerden alışveriş yapansın, evsiz bir adamla sohbet edensin, fırında siftahı yapan çocuksun, sen insansın.