Oysa…

Hükümsüz yargıların koğuşunda doğar benim gündüzüm,

Bu yüzdendir belkide, prangaları sevmelerim,

Hançerlere alışıktır göğsümün sol yanı

Lakin, gözlerinin huzurunda olmaktandır bu güçsüzlüğüm,

Göklerin orduları savaşır durur, zihnimde,

Yüreksizlerden olma celladım mısın sen benliğimde?

Beynimde yankılanan sesin, kılıç seslerine karışır,

Bu bitmez savaşlar da ancak Araf’a yakışır,

Görmez misin kanatlarımdaki bu kanı?

Uçamadığı göklerde kaldı

Yüreğimin aklı,

Oysa konuştuklarımdan daha çok,

Duymanı istedim hep sustuklarımı…