Saniyelerden uzak..
Bu yolu yürüyeceğiz ve asla yorulmayacağım. Zaman,saçları beyazlatana kadar. Çünkü bir kağıt ve yarım sigaram kaldı..
Evet çocuk, artık anladın değil mi? Ne kadar konuşursan konuş kimse seni dinlemiyor, hayır! Duyuyorlar ama dinlemiyorlar ve bu daha acı verici çocuk. Keşke sağır olsalardı ama değiller.. Sende onlar gibi olmak isterdin değil mi? Kimseyi dinlememek ve hatta sen sağır da olmak isterdin. Senin varlığın insanlara gürültü gibi gelirken sen sessizliğe aşık bir çocuktun. Senin tek istediğin müziğin sesini biraz kısmalarıyken onlar müzikten nefret ettiğini sandılar... Acı veriyor değil mi çocuk?.. Sen sadece sessizlik isterken yalnızlığa mahkum oldun. Farkındasın değil mi? Bugün herşeyim dediğin kişinin olmasada oluruymuşsun.. Sen ona olmazsa olmaz derken o sana olmasanda oluruz dedi.. Ayağa kalk çocuk! Sil göz yaşını! Kaldır omuzlarını! Çünkü kimsenin bilmediği bir hamle söyleyeceğim sana 'Sen bekleyeceksin, bırak yavaş yavaş kendilerini bitirsinler senin içinde. Ona olan sevgini kendi elleriyle bitirsin diye bekleyeceksin ki geri dönüşü olmasın.' Ve aynaya bak çocuk! De ki 'Olmasanız da olurum' ve ardından gülümse sanki güçlüymüşsün gibi, sanki hiçbir şeyin yokmuş gibi..
24.02.2018. Zamanın acımasızlığına uğramış bir çocuk düşünün geçmiş ve gelecek arasında kaybolan şuanı ise hiçbir zaman yaşayamayacak bir çocuk...
'Gözleri dolu doluydu çocuğun hayır, mutluluktan değildi. Kalbin de korku vardı.. Hiç geçmiyor du zaman.. Karanlığın içinde ne zaman saatler akıp geçmişti ki? Korkuyordu 12 yaşında ilk korkusunu edinmişti bir film yüzünden değil bir şaka yüzünden değil ailesi sayesinde ilk korkusunu edindi çocuk. Karanlık. Korkularını yenmek istemiyordu tek sahip olduğu şey korkularıydı. Bazı çocukların kalbi heyecandan hızlı çarparken bazılarınınki de korku yüzünden çarpardı ve o kalbinin hızlı atmasını sağlayan tek şeyin bitmesini hiç istemedi. Kalbi hızlı hızlı çarparken karanlığın içinde ezbere bildiği odada defterini buldu ve yazmaya başladı, önce korkularını yazdı sonra sebeplerini ve bir kaç satırda asla dile getirmeyeceği satır ekledi..
Zaman geçmiyor anne bunu sana nasıl anlatabilirim ki? Beni anlamana zaman izin vermez. Öyle birşey ki bu his dakikaları saymayı ayları saymayı vuslata kaç gün kaldığını saymayı bırakmışsın ve kader öyle şeyler fısıldadımış ki zamana, saatin pili senin için bozulmuş sanki..
Ne desem kendimi anlatmaya az kalacak gibi ama bir de çığlık atsam bu karanlığı delmek istercesine herşeyi görecekmişsiniz gibi..
Tepkiniz nedir?
