Saudade

       İnsanı, aynı anda hem yaşatıp hem öldüren şeydir, anılar. Akla geldikçe bizi mutlu eden ama aynı zamanda hüzne boğan şeydir, anılar. Buruk bir tebessümün en güzel sebebidir, anılar. Peki benim anılarım? Yaşayamadığım o anılarım? Sahi insan yaşadığı şeylere anı derdi değil mi?  Ama öyle olmuyormuş bazen, insan yaşamadığına da anı diyormuş. Çünkü bir anı olarak kalıyor sende. Birden bire gelen ansızın aklına düşen, yüreğine oturan bir anı. Hayallerin anılarına eşlik ediyor sonra, ikisi de imkansıza doğru koşarken sende bir şizofren gibi izliyorsun her birini. Gözlerin yağıyor usul usul ama yüzünde  içten bir tebessüm. Yine diyorsun yine, yine sonunda ayrılık olsa ben yine seni seçerdim. Seninle tanışmayı, konuşmayı seçerdim. O başlayıp da bitiremediğimiz kitabı yine baştan okuyamayı seçerdim yine, sonunda gitsen de ben yine seni seçerdim... Bir saudade kelimesine sığdın ve sığdırdın yüreğime...❄️