Son

 Beyza Alkoç Aydın 'Karantina' adlı kitabında diyor ya 'mutlu son diye bir şey yoktu, son varsa mutluluk yoktu' diye. Aslında bir bakınca son olan yerde mutluluk olduğu bir olay yok. 

   Birinin yaşamı sona erince müzik açıp dans edilmiyor, tam tersine insanların içinde bir hüzün oluyor. Ya da biri sizin işinizse son verirse mutlu olmazsınız. Çok sevdiğiniz bir kitap bittiğinde üzülürsünüz. Çok sevdiğiniz bir dizi final yapınca içinizde yine bir hüzün oluşur.

   Ama olaya başka bir pencereden bakınca bütün bu hüzünlerin bir gün sona erdiğini görüyoruz. Unutuyoruz çünkü bu olaylar geçiyor. Üzüntümüz azalıyor. Biri öldüğünde bile bir kaç yıl sonra onu unutmuş oluyoruz. Her şey bir gün biter. Her güzel şey bir gün biter. 

   Bir bakımdan önemli olan o güzel şeyi yaşarken tadını çıkarmak. Her şey çok kısa. Hayat bile bu kadar kısayken, onun içinde yaşanan bir takım olaylar daha da kısa oluyor. Bize düşen ise bu güzel olayları mutlu bir şekilde ve gülümseyerek yaşamaktır. 

   Son olarak tanımadığım dostum, önceki yazılarımda da söylediğim gibi aynanın karşısına geç ve gülümse. Gülümsemenin sana ne kadar yakıştığını gör. Ama acele et. Çünkü hayatın tadını çıkarmak için çok az zamanın var. Bize verilen süre dolmadan, hayat sona ermeden önce tadını çıkar...