Uzaktaki Yakınlığım

   ...Değişmiş gibiyim, yani artık eskisi gibi sevmiyorum seni bu durum üzücü mü? Ya da resimlerine bakmıyorum uzun uzun, yatmadan önce okuduğum o mesajların da yok artık. Sahi sevmiyor muyum seni? Bu kadar mı gerçekten? Madem sevmiyorum seni, resimlerine de bakmıyorum ya artık hani okuduğum mesajların da yok. O zaman nedir bu içimdeki 'sen' li boşluk? Nedir bulutlara bakınca aklıma gelişin? Kitap okurken altını çizdiğim o cümleden sonra aklıma düşüşün? Söylesene, nasıl başarıyorum bu kadar özlemin içinde sensiz kalabilmeyi?. Biliyorum, farkındayım aslında herşeyin konuşmak istiyorum seninle hiç gündüz olmaksızın, sesini duymak istiyorum senin hiç bitmek bilmeyen yağmur gibi, seni dinlemek istiyorum senden yeni doğan güneşin kuşluk vaktinde ki hali gibi... ama olmuyor engel oluyor bazı şeyler adım atamıyorum. Prangalar vuruyor ayaklarıma ve ben içimdeki özleme rağmen duruyorum. Bunu kendime neden yapıyorum bilmiyorum ama yapıyorum işte. Bildiğim tek şey seni bilmeyişim olmuş...