Yaşama Sebebim..

Aynaya baktığımda kimi gördüm ben? Gözleri ağlamaktan kızarmış bu aciz çocuk ben miyim? Benden başka parmağındaki yaraya yara bandı yapıştırmak yerine tuz basmayı öğrenen çocuk var mıdır? Kalbi parçalanmış teselliyi yıldızlarda arayan bu kız çocuğu daha çocukken başladı hayatı sorgulamaya ve şuan aynaya bakıp neden yaşadığını sorguluyor; bir sebep arıyor, tanrıya yalvarıyor; 'Tanrım bana tek bir sebep ver yaşamam için! Tanrım bu kimsesiz çocuğa bir kimse göster ki kesmesin nefesini!' Bir şeytan fısıldadı kulağına 'kimsen yok kimse seni sevmiyor!' saçlarını çekti, kulaklarını kapadı sonra yıldızları titreten bir çığlık attı çocuk. Bir melek fısıldadı kulağına 'yıldızları söndürme, çocuklar yıldızların ışığıdır gidersen sönerler..' Ve kulaklarında babasının sesi yankılandı 'sen çocuk değilsin!' Ama çocuk yaştayım diye fısıldadı yıldızlara bakarak o gece bir yıldız söndü bir papatya boynunu büktü çocuk hissetti artık çocuk olmadığını ve çocuk bir sebep buldu gözlerini yıldızlardan çekti arkasındaki aynaya baktı sebebi karşısındaydı 'kimse için değil herhangi birşey için değil kendim için yaşayacağım, ben çocuk yaşta olup çocuk olmayan birisiyim ve büyümeden ölmeyeceğim' dedi aynaya bakıp..

O gece bir yıldız ışığını kesti çünkü bir çocuk bir gecede büyümüştü..

O gece bir papatya boynunu büktü çünkü bir çocuk masumiyetiyle beraber kalbini gömdü toprağa.. 

Çocuk büyüdü ve şimdi aynaya bakmaktan korkuyor, çünkü o aciz çocuğu görmekten korkuyor. Aynaya bakmayıp pencereden gözüken yıldızlara bakıyor 'yıldızlar hiç sönmeyecek çünkü ben hiç büyümeyeceğim'' diye yazmıştı o gece kara satırlarla dolu defterine. Çocuk aklıyla yazdığı bu satırı fısıldadı, defteri eline aldı yeni bir satır ekledi 'ben bir yıldız ışığı olamadım çünkü ben çocuk olamadım, ben sadece kayan bir yıldızın sessiz çığlığıyım.. ben bir papatya değilim çünkü ben masum kalamadım, ben sadece boynu bükük papatyanın intihar eden ilk yaprağıyım..' çocuk sorguladı yaşama sebebini sordu kendine ve buldu.. Çocuk büyüyünce de sorguladı yaşama sebebini ve buldu.. Hep böyle devam etti sorguladı,buldu,kaybetti,sorguladı. Eskiden aynaya bakamayan bu çocuk şimdilerde aynaya bakınca yine o aciz çocuğu görüyor değişen şey ise eskiden bakmaya korkardı şimdi ise bakabildiği kadar bakıyor. İnadına gülümsedi yansımasına içindeki sızıyı gülümseyerek bastırdı öfkesini küçük yumruklarının içine sakladı ve sadece sıkmakla yetindi..

22.06.2021 

Ben geldim çocuk.. Şeytan ve melek artık ne zaman sorgulasam kulağıma fısıldamıyorlar çünkü onlarda biliyor benim senin için nefes aldığımı, tabi içimizdeki bu öfke ruhumuzu isyankarlaştırdı bu yüzden bu kadar sorgulama. Sebebim olduğunu bile bile sormam sadece hayata karşı bir isyan. Keşke şimdiki halim geçmişe dönüp elinden tutabilseydi, keşke sen karşıma geçip 'herşey çok güzel olacak' desen ve ben sana inansam..

 Bu gece yazdığı satırlar böyleydi ve aşağıya not düştü,

  'Dün gece paramparçasın, bugün hiçbir şey olmamış gibi davranman gerekiyordu ama olmuyor işte öyle yarın biraz daha eksik uyanıyorsun. Bir kaç yıldızım söndürüldü, bir kaç papatyam koparıldı mutluymuş gibi davranamazdım..'