Yazarak Var Olmak

Öylece başını alıp gitmek istiyordu uzun zamandır... Oysa her defasında adı gibi biliyordu yüreğindekileri de yanında götürdüğünü. Hergün güneş doğup batıyordu. İnsanların arasından geçerken ne kadar da görünmezdi. Kimse bakmıyor kimse seslenmiyordu. Varlığını kanıtlayacak hiçkimse yoktu görenler de bir rüzgar gibi gelip geçti diyeceklerdi. Herkes hayatına olağanca hızıyla devam ederken o birkaç satır karalamak isteyecekti. Yazmak onun için acı mı veriyor yoksa içindekilerin savrulup gitmesini mi sağlıyordu ? Bir türlü anlamıyordu. Son okuyucusu da onu terk edip gittiğinde yazmak onun için bir eylemden ibaret olarak kaldı. Anladı ki yazmak aynı yerden yaralanan insan için atan bir kalpti. Anladı ki insan en güzel yazdıklarıyla yüreğine dokunabiliyorsa anlaşılırdı.