Yazıyorum Ruhumun Derinliklerini

    Cahit Zarifoğlu'nun bir sözü vardır; 'İnsan bastırdığı duygunun esiridir' diye esir olmamak için gittim anlattım konuşabildiğim kadarıyla, anlattım sesimin çıktığı kadarıyla, anlattım insanlara insan oldukları kadarıyla, olmadı yine esir düştüm duygumun kollarına bastırdığım onca şeyi anlattım esir olmamak uğruna ben çıkarım sanmıştım hapsolduğum bu hücreden ama sandıklarım sadece bir sanrı dan ibaret kaldı. Kelimeler dedim, onlar da anlatmanın diğer kolu değil miydi? Lâl olmuş onca insan yazmıyor muydu? Yazmaya başladım parmaklarımın ruhlarını görene dek, yazmaya başladım esir olduğum hücre den çıkana dek, yazmaya başladım her bir zerremin kum tanesi misali dökülmesine dek... Yazıyorum hiç durmadan... Ölene dek ????