ZAMANA BİR MEKTUP BIRAKTIM 1

ZAMANA BİR MEKTUP BIRAKTIM(1)

MERHABA ZAMAN!

Sana bir mektup yazmak istedim.Sesimi duyan olmasa bile!Herkes okusun diye.

En  güzel yıllardan geçti ömrümüz seninle.Kah güldük,Kah ağladık.Kah düştük,Kah kendimiz ayağa kalktık.Bel ki;Hayat bizi anlamadı ve yaşattırmadı ama!Seni en güzel şekilde yaşadık…Her şey temiz ve güzeldi.Hayattan  korkmaz, Rahat bir şekilde iletişim kurar eve dönerdik…Bizim çocukluğumuz mahallede top oynayarak,Arkadaşlığın değerini bilerek ve büyüklere saygı göstererek geçti.Bizim çocukluğumuzda misket oyunu oynar,Kavga nedir bilmezdik!...Çalışmayı sever her zaman derslerimize özen gösterirdik.

80’li ve daha önceki yıllarda insanlar sevinçlerini,Üzüntülerini,güzel haberleri,yaşadığı durumu sadece ikisinin arasında kalan kağıda döker,zarfa koyar ve pul yapıştırıp adrese yollardı.Adı MEKTUP olan bu güzel iletişim aracı bizlere heyecan katardı.Zira;Mektubun sonunda şu cümle geçerdi:

ACELE CEVAP,KESTANE KEBAP.Cevabını dört gözle beklerim…

Yazılan mektup bir heyecanla gönderilen kişiye ulaşır,bir sevinçle açıp okur ve akabinde hemen cevabı yazılırdı.Mektubun cevabını bekleyen kişi ne zaman elime geçecek,nasıl bir cevap yazacak diye sabırsızlıkla postacıyı beklerdi.Bu böylece sürüp giderdi…

Komşuluk daha bir güzeldi.Her evin kapısı sonuna kadar açılır kimse kimseye haber vermeden gelir bir çayını içmeye  seninle biraz hasbi_hal etmeye geldim,Müsait misin? diye kapıdan seslenirdi.Mahallede herkes bir aile gibiydi.Herkes birbirini tanır ve birbirini korurdu…Komşular birbirlerine yaptıkları yemekten koyardı.Bu paylaşmanın en güzel ve saf haliydi…

İnsanların birbirlerine sevgi ve saygısı vardı.Dürüstlük ve sadakat onlar için vazgeçilmezdi.Verdiği sözü tutan,emanete hıyanet etmeyen bir nesil vardı.

Mahalle bakkalları vardı.Kimi peşin para ile ihtiyaçlarını alır,Kimi borç defterine yazdırır ay başında ya da sonunda hesabını öderdi.

90’lı yıllarda Gençliğimiz de güzel  geçti.Hem saygın hem sevgi dolu insanlardık…Okuma aşkımız vardı içimizde.Büyüklerin nasihatlerini dinler,kendimizi daha güzel geleceğe hazırlardık…

Televizyon dizileri ve pembe diziler vardı.Çocuk,Genç,Yaşlı hep bir arada oturup,Aynı diziyi izlerdik.

Akşam saat 10.00 olunca,Yanan sobanın sıcaklığı ile hepimiz huzurla  aynı saatte uykuya dalardık…

Sonrası mı! Sonrası devamında saklı…