730 Gün Sonra

Ölen birini , geri yaşatabilir misiniz? Kimsenin elinde olan bir şey değildir ölüm.  Peki ölen kişinin ardında bıraktığı , sevdiği insanlar onlara ne olacak? Zaman benim için hiç güzel geçmedi , o gitti sanki ; bende onunla beraber öldüm . Geri yaşayamıyorum, ya ben öldüm . Ya da duygularım . Herkesin zoruna giden bir şey varsa oda , sevdiği insanın onu geride bırakıp gitmesidir . Bu ayrılık olur , ölüm olur zaten ikisi de bir birinin benzeri değil midir? Sen gideli tam 2 sene oluyor , ben bıkmadım seni beklemekten . Yine bekliyorum, gelmiyorsun ama zamanla unuturum dedim seni ama unutamadım ne olacak sevdiğim? Biri öldükten sonra uyan demek gibidir ayrılık. Sen gittin. Ben senden sonra yeminimi bozmadım,  kimseyi sevmedim,  kimseye gökyüzüm demedim , aşkım demedim, hayalim demedim, hayallerimin sahibi hiç demedim. Sen gittin beni sadece bıraktın,  bırakıp gitmen çözüm müydü? Hayır değildi, olmadı da . Bazı anların hayallerini kurduk seninle ve sonunda sen beni bırakıp gittin . Canın sağ olsun , ben yine beklerim seni ama senin nasıl olsa döneceğin yok , belki de gittiğin o ilk gün dönmemeye yemin ettin . Saatler, günler , haftalar , hatta yıllar geçti ben seni tanıdığım o günkü gibi bekledim hem heyecanla,  hem de korkuya . Ya benden giderse korkusu hep kalbimin bir köşesinde oldu ve sonunda gittin . Her şeyi bırakıp . Bizi , hayallerimizi , geleceğimizi , umutlarınızı , en çokta beni bırakıp gittin . Seni beklemek , ölen bir kişinin kalkıp ' ben yaşıyorum ' demesi kadar saçmaydı . Bunu bile bile seni bekledim . Belki de bugün 2 yıldır kendime dahi itiraf edemediğim onca şeyle yüzleşecektim . Geç olmuştu çünkü 730 günüm sadece düşünerek geçirmiştim , nasıldır acaba? Yemeğini yemiş midir? Oda beni düşünüyor mudur? Bu ve buna benzer daha çok soru sordum kendime bu 730 günde . O benden gitti diye kendimi , kendi içimdeki çıkmaz sokağa soktum . O sokakta hep kendimi yalnız hissettim ve o sokağa uğrayan herkesi birer birer kovdum . Çünkü o sokak bana aitti , sen bana bırakmıştın o sokağı . Bende o yüzden bana yadigar ettiğin o sokakta kaldım , hep dedim ki ; o beni seviyor , benden gitsede seviyor beni . Unutmaz beni , dedim de ne oldu? Bugün ilk defa o sokaktan çıktım,  karanlıktı hemde çok , korktum hep sen olmayınca ayılara sarılıdım ama sen , beni o sokağa iterken hem kendinden hem de hiçbir zararı olmayan o ayıdan mahrum ettin . Zamanla alışırsın dedi içimdeki ses , zaman alışmak yerine seni daha çok özlememe sebep oldu . Zamanla o özlem duygusu da kayboldu bende , duygularım senin olmadığın zamanlarda birer birer öldü ve kendimi yanlızlaştırdım .