Kalemim

Sen Edebiyattan ne anlarsın : Evet ben edebiyattan anlamıyorum,eğitimini almadım, amacım edebiyatçıyım diye ortada gezmek değil zaten hele atomu parçalamak hiç değil.Amacım beynimin içinde dönüp dönüp duran beni bir adım bile öteye taşımayan o duyguları dışarıya atmak,sadece yerimde mıh gibi çakılmışçasına beni oturtan, enerjimi tüketen o duyguları sadece beyaz sayfalara dökmek. O yüzden niyetim edebiyattan anlamak değil,benim istediğim sadece bir şeyler yazmak, bu yüzden sadece kalemime fısıldıyorum içimdekileri.Ben yazıyorum başkaları okur ya da okumaz,sever yada sevmez bilemem BENN sadece kalemime fısıldarım o da yazar. Ben ona ağlıyorum,o dinliyor ben ona gülüyorum o tebessüm ediyor. Ben içimin yangınını, yüreğimin serinliğini,sevincimi olduğum gibi sadece ona anlatabiliyorum,sadece o var beni hesapsız yargısız dinleyen, kalemim sen iyi ki varsın sen ki beni anlatan kalem,seni tutan ellerim sanma sakın,seni tutan yüreğim ,seni yazdıran duygularım sen ki bensin aynamdaki yansımamsın.

Ahh kalemim ahh acıların çığlığı, duyguların katibisin,can kalemim,canım kalemim sen benim içimi dışımı dokuyansın,renk renk desen desen çizensin,sen ki ben yokken hislerimi var edecek olan sancaktarsın... 

Yaz kalemim yaz benim özümü bilmeyen gerçek manada tanımayan beni seninle tanısın,yaz ki son nefesimi vermiş olsam bile, Hafizenin acısını tatlısını özünü kabuğunu senin çizdiğin resimde okusunlar. 

Çok konuşurum belki ama parantez içindeki söylemek istediklerim hep bir acı gülüşle dondu kaldı mimiklerimde.

İşte sen parantez içindeki o söyleyemediklerimi söyleyen , çığlık çığlığa haykırmak istediklerimi haykıransın sen,sen ki benim dilimsin,sesimsin.

Sen ki kalabalıklar içinde yalnızlığımda kaybolduğum zamanlarda beni kendime getirensin.. bazen hayallerimin şahidi,bazen de suya düşen hayallerimin kırgınlığısın.Sen ki kursağımda kalan dile gelmemiş onca hevesin yumruk olmuş hali.