Sen Ki İstanbulsun
Şeyh Galip'in Hüsnü aşk kitabından, bahseder.
Sen istanbulsun ki artık, şehrin kalabalık.
Sen rüyalarıma gelmeyen,
Ben hüsn sense aşk.
Bir ihtiyarım ben sana karşı, o öyküde uzağından bakan.
Ne mumdan gemiyle geçtin boğazlarımı rıhtımın,
Ne de bin başlı ejderhanın teninden vazgeçebildin.
Cin ve develerle dost oldun, Rugan ve Ruhan.
Zehrin duvağı altından öptün, şahmeran sanıp başkalarını.
Unuttun kalp diyarını, yüreğin ne suskun.
Nerede diye de kimse sormadı ne gök ne yer, kayıptı iksir kuyulardan aramızın.
Bulunmayan yüzün gibi, gençliğinin ortasında
Hüsn yoktu senin için, hiç olmayanın gibi duran uzak çok uzak bir iklimdi adı sende unutulmuş.
Sen ki istanbulsun artık, kendi diyarında kendine kayıp.
Tepkiniz nedir?
