Annem

..... Annem..... 

Ana olmak meğer; kor ateşlerde üşümesi, kara kışlarda buz kesmesiymiş yüreğin...
Hep ;”Ben! “ derken,
Artık ;”O”, “illa O!” demesiymiş...
Hiç varmayacağı kapıları çalması, hiç ederek ömrünü, adanmasıymış.
Hiç kızmaması yüreğin, almayı hiç düşünmeden hep vermesiymiş.
Hep sarıp sarmalaması, hiç hesap sormadan,
Hep dost hep yăr olmasıymış...
Zormuş anam...
Meğer ölümüne bir kara sevdaymış analık...
Olduk, gördük, bildik bak....
 
                                                                  Can Yücel