Ayrı Uyandığımız Sabahlar

Kasım 13, 2025 - 21:28
 0
Ayrı Uyandığımız Sabahlar

Ayrı uyandığımız sabahlara özür borçluyuz.
Bir zamanlar aynı rüyayı paylaşan iki yorgun yürektik.
Şimdi o rüya, her sabahın ilk sessizliğinde yankılanıyor.
Bazen hâlâ senin sesinle uyanıyorum,
yanımda olduğunu sanıyorum bir an,
sarılmak istiyorum, ama elim boşluğa uzanıyor.
O anda anlıyorum, bazı eksikliklere alışılıyor sadece,
geçmiyor.

Bir zaman vardı,
gözlerimiz aynı sabaha bakardı.
Senin nefesin pencereye dokunurdu,
benim umutlarım sana.
Bir ışık vardı o sabahlarda,
adı mutluluktu belki,
belki de sadece sen.

Sonra sen gitmeyi seçtin.
Ben kalmayı.
Sen kendini bulmak istedin,
ben seni kaybetmemeye çalıştım.
Şimdi anlıyorum,
bazen gitmek cesarettir,
kalmak ise sevginin en sessiz hâli.

Artık dönmeni beklemiyorum.
Sadece hatırlıyorum.
Bir sesini, bir bakışını,
birlikte sustuğumuz o uzun sabahları.
Ve evet, hâlâ seviyorum seni,
ama başka bir yerden,
bir minnettarlığın içinden.
Sevgiyle kalmış bir geçmiş gibi.

Şimdi her sabah,
eksik bir fincan kahve kadar yalnızım.
Ama o yalnızlık bile tanıdık artık.
Sanki senin sessizliğinden yapılmış bir yorgan gibi örtüyor beni.

Ayrı uyandığımız sabahlara özür borçluyuz,
belki de en çok
birbirimize söyleyemediğimiz “kal”lara.

Ve biliyorum…
İçimde hâlâ bir sabah var.
Bir yerlerde hâlâ birlikte uyanıyoruz;
sen gülümsüyorsun,
ben sessizce sana bakıyorum.
Öylesine bir dünya bu,
sadece artık,
biz orada değiliz.
Ama o dünya,
o sıcak, saf, ilk sabah…
hâlâ kalbimin en sessiz yerinde,
yaşar gibi,
sanki hiç bitmemiş gibi.

---------------------------------------------

Bazı sabahlar vardır, sessizliği bile ikiye ayrılır.
Bir yarısı gidenin adını fısıldar, diğer yarısı kalanın yüreğinde yankılanır.
Bu şiir, işte o iki sessizlik arasında yazıldı.
Ne tamamen bir veda, ne de bir kavuşma umudu…
Sadece yarım kalmış bir sevginin, eksilmiş bir sabahın itirafı.

Her dizede bir özür var, hem gitmeyene, hem gidenin ardında kalan sabahlara.
Ve belki de en çok, birbirine “kal” diyemeyen iki yorgun yüreğe.

Bu satırlar, bir ayrılığın ardından değil, bir sevginin içinden yazıldı.
Çünkü bazı sevgiler bitmez; sadece yer değiştirir.
Bir rüyadan uyanır gibi, sessizce, sabırla…

Yazan
Korhan KÜLÇE

Tepkiniz nedir?

Beğen Beğen 0
Beğenmedim Beğenmedim 0
Sevdim Sevdim 0
Eğlenceli Eğlenceli 0
Sinirli Sinirli 0
Üzgün Üzgün 0
Vay Vay 0
Korhan KÜLÇE Ben; Kelimelerin sessiz ama derin gücüne erken yaşlarda kulak veren; fakat bu çağrıyı kaleme dökmeye ancak yıllar sonra cesaret eden bir anlatıcıyım. Çocukluk ve gençlik yıllarımda sözcükleri biriktirdim; kimi zaman defterlerin kenarına, kimi zaman zihnimin sessiz koridorlarına notlar düştüm. O yıllarda yazmak, bir eylemden çok bir bekleyişti, zamanla demlenecek bir içsel dilin hazırlığıydı. Yaşamın dönemeçlerinde sessizce biriken gözlemlerim ve iç konuşmalarım, sonunda kelimelere dönüşecek olgunluğa erişti. Yazıya geç başlamam bir gecikme değil, anlatacaklarımın derinleşmesine vesile olan uzun bir iç yolculuktu. Kalemimden dökülen metinlerde bu yolculuğun izleri açıkça hissedilir: kelimelerim acele etmez, duygularım yüzeyde gezinmez; her cümlem, yıllar boyunca içimde taşınmış bir düşüncenin ağırbaşlı yankısıdır. Benim dünyamda zaman yavaşlar, sesler usulca belirir; okur, hem kişisel hem evrensel bir anlatının kıvrımlarında kendi yolunu bulur. Kitaplarım… Onlar, içimde uzun yıllar sessizce yankılanan seslerin kâğıda bürünmüş hâli. Bir gecenin ortasında fısıldanan bir cümleden, bir sabahın ilk ışığında doğan bir düşünceden süzülüp geldiler. Her biri kendi zamanında, kendi mevsiminde yazıldı. Kimi bir yağmurun ince sızısıdır, kimi bir rüzgârın taşıdığı uzak bir hatıradır. Kelimelerimin arasından geçerken, belki kendi hikâyene benzeyen bir yankı duyarsın. Çünkü ben yazarken çoğu zaman kendime değil, sessizce bekleyen o görünmez okura seslenirim. Kitaplarım, yalnızca satırlardan ibaret değildir; onlar, kalbimin sakladığı seslerin, yıllarca konuşmayı bekleyen duyguların suretleridir. Ben sustukça onlar konuşur. Ben geçtiğim yerlerden uzaklaşsam da, onlar orada kalır, kelimelerin vefalı bekçileri gibi. Kitaplarım; Defne'nin Hikayesi - Fethiye'nin Sırları ve Kayaköy'ün Fısıltıları Elif'in Hikayesi - Gölgedeki Kadın Ece'nin Hikayesi - Güneşin Gölgesindeki Sır Alice'in Hikayesi - Küçük Bir Kalbin Yolculuğu Özlem'in Hikayesi - Zeytin Gölgelerinde Bir Tohum Farklı Hayatlar, Farklı Hikayeler İlişkiler Hakkında - 1 Biri Görür, Öteki Hisseder - Şiir Kitabı Sen de Haklısın Korhan KÜLÇE