04.52
Şiir
Öyle bir yalnızlıktı ki;
Rüzgar kayboldu,
Sular çekildi.
Toprak kurudu, çatladı.
Kainat griye boyandı.
Öyle bir yalnızlıktı ki
Masumiyet gözyaşlarıyla lekendi.
Merhamet kaplı kalp, taş kesildi.
Nefes tıkandı,
Bakışlardaki yakamozlar birer birer can verdi.
Öyle bir yalnızlıktı ki
Şarkılara sağır oldu kulak.
Şiirlerin üzerine bir karabasan gibi çöktü bu melankoli.
Tüm sohbetlere sustu, sessiz kaldı dudaklar.
Ve öyle bir yalnızlıktı ki,
Başka bir evrende sınanan, bedel ödeyen muhakkak Tanrı olacaktı.
Tepkiniz nedir?
Beğen
0
Beğenmedim
0
Sevdim
0
Eğlenceli
0
Sinirli
0
Üzgün
0
Vay
0
yazarbegumtskn
1992 yılında Aydın'da doğdum. Çeşitli gazete ve platformlarda yazılar yazdım. On beş yıldır profesyonel olarak şiir, kısa hikaye, öykü, deneme yazıyorum.
