Beyaz Yasemin Apartmanı

Gecenin kör karanlığında sessizlik, olanca korkutuculuğuyla sokaklarda, tüyler ürperten rüzgarın vahşi çığlıkları arasında kol geziyordu. Evlerde ışıklar sönmüş, sokak lambaları kimi köşe başında ya oldukça cılız ya da hiç yanmıyordu. Gökyüzünde ne bir ay ne de tek bir yıldızın dahi olmadığı gecenin  sokaklarında, bir insan silueti dahi görünmüyordu.Tanrının unuttuğu bu gece ve şehrin tekinsiz sokakları, asla iyi bir misafirperver gibi durmuyordu. Rüzgarın çığlıkları ile dövdüğü sokaklara bakan, beyaz yasemin apartmanın kapısı açıldı. Orta yaşlarda bir adam, açılan kapıdan çıkıp, uğursuz gecenin sokaklarında yürümeye başladı. Cebinden çıkardığı sigara paketinden bir dal alıp dudakları arasına götürdü, ardından paketi tekrar cebine koydu.Bu kez kibriti çıkarıp rüzgara ardını dönerek, bir iki denemeden sonra güçlükle yaktı sigarasını. Ardından kibrit kutusunu cebine titreyen parmakları ile koyduktan sonra amaçsız adımlarla yeniden yürümeye başladı. Kafasında bin bir düşünce vardı, daha çok bu zamana kadar yaptığı hatalara öfke kusuyor ama daha çok da yine her zaman ki gibi sular durulduğunda tekrar aynı hatalara düşmekten vazgeçmeyecek kendisine. Gözlerinde hüznün derin izleri, çaresizliğinin çırpınışlarını aksettiriyordu. Geçtiği sokaklarda, attığı her adımda, bir mucizenin kendisini ve ailesini içine düşülen bu çıkmazdan çekip kurtarmasını şuursuzca bekler gibiydi ya da sokakların yalnızlığında her şeyi geride bırakıp, sonsuzluğa kaybolmak. Düşünceler birbirini kovalarken, aşağı mahallenin sokaklarına çoktan gelmişti bile.Uzunca bir sokak olan eskici sokağının sonu sahile kadar uzanıyordu. Küçük yaşta denecek kadar erken başladığı kumar illetinden her yıkımın ardından ettiği onca tövbeye rağmen,yeniden başlamıştı. Önceleri pek küçük miktarlarda oynadığı insanlığın felaketi olan kumarı, gittikçe  daha büyük oynamaya başlamıştı.Hanımefendi bir karısı ve ikisi kız biri erkek üç evladı vardı.Çocuklarından büyük olanı 24 yaşındaki kızı Selda idi,ortancası 21 yaşındaki Meryem,en küçük çocuğu oğlu Kerem ise,henüz 14 yaşındaydı.Karısının adı Gülnihal İdi. Gülnihal, yıllarca önce temizlik işlerinde çalışıp ardından evinin bir odasını terzi dükkanına çevirerek, kocası Sefer’in hatalarını göz ardı edip, adeta aileyi bir arada tutma uğraşı içinde tüm benliğiyle, halen olduğu gibi çalışıp didiniyordu.Çocuklarının yaşlarının getirdiği sorunlarla o ilgileniyordu. Sefer’in tek yapabildiği iş duvarcı ustalığı idi lakin onu da kumarın yanısıra aldığı alkolle, eline yüzüne bulaştırmaktan geri kalmıyordu. Seferin bir çok kardeşi vardı ama hepsi kendi dünyasında güç bela yaşam mücadelesi veriyordu, bir tek ortanca bacısı Hülya’nın durumu, kocası nedeniyle ve biraz da kendi çalışkanlığı  nedeniyle iyiydi. Hülya aynı Gülnihal gibi aile bağlarına bağlı biri olduğundan yıllarca ağabeyi Sefer’e,bazen kocasından haberli bazen habersiz çokça destek çıkmıştı lakin Hülya’nın  hayatı hak etmediği bir cezaya dönüşünce, bir hafta kadar önce ağabeyi Seferin evine gelmişti.İki çocuğu vardı Hülya’nın biri 16 yaşındaki Betül diğeri 12 yaşındaki Cemşitti.Kocasının başka bir kadınla muhabbetini öğrendiğinde adeta dünyası başına yıkılmıştı, biraz nefes almak biraz da ne yapacağını iyice düşünmek için ağabeyinin evine gelmişti ama ağabeyinin yaşadıkları ona neredeyse kendi acısını unutturur duruma gelmişti. Nihayetinde sahile indi Sefer,orada kayalıkların üzerine çıkıp, yüksek dalgalarla kıyıya vuran denize boş gözlerle bakmaya başladı, boş ve zavallılık içerisinde. Daha önce kaç gez gelmişti buraya, madem bir işe yaramıyorum, aileme yük olmayayım deyip gecenin karanlığında denizin soğuk sularında kaybolmak için ama her defasında vazgeçti ve her defasında ailesini büyük borçların içine soktu, şimdi olduğu gibi.Yarın eve haciz gelecek,bütün eşyalar gideceği gibi artık ev sahibi de açmış olduğu davayı kazanıp, Sefer’e ve ailesine başka ev bulmak kalacaktı. Ama hangi parayla hangi birikimle. Sabaya kadar kayalıklarda oturdu ve belki de ilk defa doyasıya ağladı.Kendi yüzünden ailesinin ekonomik olarak yaşadıklarından başka genç kız çağında ki kızlarının hayal ve duygu dünyalarını düşündü. Onlara çok uzak olduğunu ve onların çevrelerinde kendinden utanabileceğini ve oğlunu düşündü.Evine sığınan kız kardeşi Hülya’yı düşündü ve hayat arkadaşı Gülnihal'in onca yaşananlara rağmen asla kendisine yükselmeyen sesini ve sahiplenen vefakar çabalarını.Tan yeri ağardığında deniz de dalgalar da nispeten durulmaya başlamıştı, rüzgarların hız kesmesi gibi.Yavaşça yerinden doğruldu, son bir kez denize baktıktan sonra tam ardını dönerken, cebinden sigara paketini ve kibriti çıkarıp, denize doğru fırlattı.Eğer bir şeye başlayacaksam şimdi başlamalıyım diyerek, sigara paketini ve kibriti attı.Bu ilk kez oluyordu.Evin sokağına geldiğinde gün iyice ışımaya başlamıştı.Anahtarı ile Beyaz Yasemin Apartmanı’nın kapısını açıp içeri girdi.Şimdiye kadar Gülnihal'in sırtladığı aileye, artık en büyük omuzu ben vereceğim diye içinden geçiriyordu. Sefer merdivenlerden çıkarken Beyaz Yasemin Apartmanı’nın kapısı yavaşça kapanıyordu...