Ca'Pera

Aralık bahçe kapısını açarak kendimi içeriye attım. Evin, yine hafif aralık kapısına kadar taşlarla örülü bir yolu vardı. Yol kenarları ise tamamen çimenlikti. 

"Akif amca," diye seslendim açık kapıdan içeriye doğru. 

"Gel kızım gel." İçeriden duyduğum ses ile valizi ve büyük bavulu kapıdan geçirip orada bıraktım. Ufak bir koridora açılan dış kapıdan girdiğimde iki duvar arasında kalmıştım. Koridor dar değildi lakin duvarların boş olması ruhumu sıkmıştı. 

İki metre sonra sadece kapı pervazının olduğu salonu gördüm sağ tarafta. Sol tarafta bir kapı ve koridorun bitiminde bir kapı vardı. Sağ taraftan içeriye girdiğimde Akif amcayı ve iki kadını bir şeyler yaparken gördüm. 

"Gel kızım, hoşgeldin. Bu benim karım, Semiha." dedi kumral saçlarını yazma arkasına saklayan kadını gösterirken. "Bu da kızım Yasemin." 

"Yase de diyebilirsin." dedi annesinin tıpkısı kumral saçlı kız. Neredeyse sekerek yanıma gelip sarıldığında neye uğradığımı şaşırsam da ben de ona sarılarak karşılık verdim. 

"Nehir ben de. Nehir Güleyda. Sanırım sen bana sadece Nehir diyebilirsin." dedim gülerek. 

"Güleyda demeyi tercih edeceğim sanırım." 

Göz göze geldiğimizde beklemediğim bir şey oldu. İkimiz de aynı anda yüksek sesli bir kahkaha attık. Yasemin'e bayılmıştım. Bunca zaman zorlukla arkadaşlık kurduğum insanların çok zıttıydı. Daha sonra da arkadaşlık kurmayı bırakmıştım zaten. Karşıma çıkan çoğu kişi menfaati için benimleydi. Ya da birbirleriyle menfaat içinde arkadaşlık kurarlardı. Artık her ilişki menfaat ilişkisine dönmüştü ve bu benim midemi bulandırırdı. 

"Biz senin önden yolladığın eşyaları yerleştirdik kızım." dedi Semiha teyze. "Söyledik mahallenin çocuklarına bir günde diziler evi." 

"Görmeliydin Nehir," dedi Yesemin hülyalı hülyalı ellerini çenesinin altında birleştirirken. "Pazılı pazılı kollarıyla tutup tutup kaldırdılar her şeyi." 

Gözlerim şaşkınlıkla açılırken Akif amca ve Semiha teyzeye baktım bir saniye kadar. Onlar da benim kadar şaşkındılar. 

"Bu kızın evlilik vakti geldi bey." dedi Semiha teyze bıyık altından gülerek. 

"Bence de." Akif amcanın ciddiyetine şaşıracak gibi olsam da Semiha teyze gülmemek için kendini kasınca olayı anladım. 

"Saçlamalayım ya hu. Ne evlenmesi daha 5 yaşındayım ben. Beş." dedi Yasemin beş parmağını havaya kaldırarak. Böyle yaptığında herkesi ikna edeceğini düşünüyor gibiydi. 

"Küçülde cebime gir Yase." Beklenmedik bir şekilde sarf ettiğim cümle ile hepsi bir ağızdan kahkaha attılar. 

Bir süre gülüp eğlenmemizin sonrasında Semiha teyze bana yemek getirdiğini söyledi. Onları da mutfağa koymuş. Bugün dinlenmem için de fazlaca tembihlediler. Yesemin de yarın geleceğini söylemişti gitmeden önce. Koridorun solunda kalan oda yeteri kadar büyük bir yatak odasıydı ve yolladığım her şey gerçekten özenle ve dikkatle yerleştirilmişti. Yesemin'in dediğine göre dizayn tamamen ona aitti. Ara ara ufak değişiklikler yapacak olsam da eşyaların yeri gayet iyiydi. 

Koridor sonundaki kapı ise geniş bir banyoydu. Fotoğraflarını gördüğüm kadar temiz ve ferahtı. Koridorun ortasında ellerim belimdeyken derin bir nefes aldım. Başlıyordum. İstediğim, kendim kazandığım hayatımın ilk günüydü. Yeni evim, yeni yerim ve yeni hayatım. Umarım dilediğim kadar sessiz, sakin ve kendi halimde bir hayat sürerdim. Sanırım mumu üflerken gözlerimi kapatmadığım için dileğim gerçek olmamıştı.