Çıbana sigara basama olgunluğu

Ve şair yazıyor

küllerin arasından yükselmeye çalışırcasına,

“Alın şanssızlığımı

ve verin bana şansı!”

dercesine ağlıyor

mısralar arasında

onurluca,

Bir küçük çığlık

ve ardından yokluğa yanan arzusu

demleniyor

her bir

reddedilen şans çağrısında,

Bağlı bir kader

ve uzaklara yürüyor yokluğun umutçusu

her bir kimsesiz yalnızlığında.

Sevgili editör, bu son vurdumduymazlığınız canımı sıktı ve shakespeare’i çağırdım rüyamda,

Can yücel çevirisiyle konuşuyordu ve lanetledi sizi ağlak ve sarhoş tanrıların katında,

Bir sürü şey daha söyledi kabulleniş adı altında ve sinirlendi insanlığınıza;

Cinayetmiş bu yaptığınız, cinayetmiş farkında olmasanız da.

Zamanı aşan her bir yeni satırda bir çocuk doğarmış şairin içine,

Ve teker üstünde yaptığı yolculuğunu

unuturmuş şair

aşık olduğu çayırlarına uzanabilmek için

hiç görmediği köyünün,

Varlığı illüzyon paklarmış

derdi de inanmazdı bu şair,

ama şimdi o da biliyor

gerçeği

ve her bir satırı

hayat kadar yalan

yaşam kadar gerçekken

yarınsız şimdilerde.

Ve… şimdi şiirini anlayan bir cellat ağlıyor,

Mutlu ve onurlu,

bir baba şefkatiyle yeni bir yolculuğa yolluyor devrimci evladını,

kabullenilebilir bir şanssızlıkla, kabullenilebilir bir yalnızlıkta.