Değişim

Bu eylülde sararan ve düşen tüm yapraklar yine de yaşamaya değer diye haykırdı. Yaşamak ama yeni filizlerle. Hayat değişim temelliydi ve değişerek yaşamalıydı insan da. İnsanı ayakta tutan yepyeni başlangıçlar gerekliydi, hayat tekdüze yaşamak için çok ağırdı ve tazelenmesi gerekirdi damardaki kanın, tendeki canın, ruhun, nefesin. 

Dökülen her yaprağın yerine açacak olan tomurcuklar vardı sayısız. Her baharda yenilenen, tazelenen bir tabiat vardı her gün bitiminin ardından başlayan yeni bir gün. 

İnsan diretmemeli ve açık olmalıydı yepyeni başlangıçlara. 

Eylül biraz da bu yüzden yeni başlangıçların ayı kabul edilirdi zaten. Ve insan yenilenen her duruma ayak uydurabilirdi bir şekilde. İnsanın doğasında vardı bu ve güçlüydü insan sandığından çok daha fazla. 

Hep kış değildi mevsim, hep eylülde kalmazdı ay, doğduğu gibi ölmezdi insan. Değişmek ve asıl gelişerek değişmek için çareler üretmeliydi çokça. 

Kendi huzurumuz kendi elimizde. Kendi huzursuzluğumuzu inşa etmenin ötesinde ve faydasında bir gayret.