Hüzün içeren kelime "KİMSESİZLİK"

Bazen kimsesiz kalır insan. Ne tutunabileceği bir dal, ne de düştüğünde onu tutabilecek bir el bulamaz. Gözyaşlarını silen, derdini dinleyen kimsesi olmaz. İşte o an ne bir sevgili, ne bir dost, ne de bir akraba bulabilir kendisine yardım edebilecek. O an anlar gerçek çaresizliği ve bu çaresizlik halinin insanda ne büyük yıkımlara sebep olduğunu. Denizin ortasında susuz kalmak gibidir bu. Etrafın su doludur ama sana faydası yok. Kimsesizlikte böyledir işte, nice kalabalıklar içerisindesindir ama sana yardımı olacak tek bir kişi bile bulamazsın. Odanı aydınlatan ışığın sönmesi gibidir. Dünyan kararır, yolunu bulamazsın. İnsan kimsesiz kalmadan anlayamaz etrafındakilerin değerini, kimsesiz kaldığında ise çok geç olur. Bir garibin dörtlüğünde dediği gibi;  

Kimsesizlik bir su idi, ben boğuldum

Işıklarım bir bir karardı, ben kayboldum

Yokmuş dünyada böyle bir acı, bilmiyordum

Kimsesizliğin adını ben ölüm koydum.