İÇİMDEKİ

Verandanın ıssızlığından izliyorum uçsuz bucaksız mavilikleri. İçerlerimdeki derin hüzün, derin bir karmaşayla birlikte içinden çıkılmaz bir çatışmaya esir ediyor ruhumu, benliğimi, bedenimi... Ahşap çatıya çarpan yağmur tanecikleri bir senfoni orkestrası oluşturuyor bu karmaşanın tam da orta yerinde. Dudaklarımı ısıtan çay bardağının sıcaklığı ve içimde sonsuzluklara kayıp giden bir sen. Hasretin, oluşundan değerli olsa da her gidiş bir yitiştir biliyorum...