KARA KAPLI DEFTER

Zamanın gümüş tellerinde kuruttum yeşil ruhumu

Ölüm döşeğinde bir kelebeğin kanatlarından döküldüm pul pul

Ay gizlenmişti göğün koynunda

Hayali zaferler aydınlatmaktaydı karanlığı

Savrulup karıştığım topraktan

Bir servinin gövdesine tutundum uğursuz saatlerde

Boydan çekilmiş acılar asılıydı dallarında

Yakından baktım

Tanıdıktı hepsinin eşkali...

Ölü bir lisanın son sözleri döküldü dilimden

Yaklaşan tufanın ayak sesleri böldü çiçeklerin güz uykusunu

Sustum

Bir bulut geçti sonra

Kara kaplı defterden eksildi bir sayfa daha