KEŞFET, FARK ET

  Sanma ki bu dünya böyle geçip gidecek. Evet, aslında gidecek. Sen öyle möö kıvamında tren seyreder gibi bakarsan, gerçekten gidecek. Sürekli yakınarak, şikayet ederek, kendin mükemmelmişsin gibi herkese kusur bularak yaşarsan geçecek. Yani. Başka ne beklenebilir ki, böylesi hayatlardan. Ansız, zamansız, bir duyguda, olguda, insanda takılı kalan  zihniyetten.

    Dünya bas bas  bağırıyor, yenilen, yenilen, farket, düşün, kendini keşfet diye. Bizim insan takmış , "Yok armudun sapı, üzümün kara kaşı kara gözü, portakalın şunusu bunusu."  hicivle belirttiğim, gibi gibi şeyler.  Bir bakın kendinize, iyiliğe, güzelliğe, anlamlarına . Bakın ve görün yaratılan canlı ve cansız mucizeleri. Hiç gördün mü insann harici şikayet eden birşey.  Ağaç diyor mu?  " Amannn yaz kış şu yapraklarla uğraş dur, dök çıkar, dök çıkar." Yada bir arı. " Ben kendim bile yemiyorum, ne bal yapacağım." Yani. Doğaya bir dön, keşfet.  Kaşif ol. Herşeyi birilerinin senin için hazır hale getirmesini bekleme. Anla , kusursuz işleyişi ve detaylarını.

    Hayat sana istediğin ve hayal ettiğin kadarını verir. Öyle iki kolu bağlı beklersen, sana gelecek iki kolu bağlı diğer insanlar. Araştır, keşfet, kucakla bilgiyi ve anla. Beyni öğren mesela. Bilginin içine girdiğinde , gerçekten araştırdığın da bulacaksın ipuçlarını.  Ve şükredeceksin, anlayabildiysen. İnsan olmanın erdemi tam bu işte. İlim, öğrenmek, anlamak, keşfetmek, farketmek...